Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/12369
Almennt er gert ráð fyrir því að fræðimenn með sérstaka þekkingu á aðferðafræði rannsókna eigi að sjá um að rannsaka skólastarf og að kennarar eigi að nýta þá þekkingu sem þannig verður til en ekki vera sjálfir rannsakendur. Höfundur tekur annan pól í hæðina, heldur því fram að kennarar geti líka verið rannsakendur og jafnvel nauðsynlegt að þeir séu það, það efli þá sem fagmenn og stuðli að betri skilningi á skólastarfi. Höfundur rökstyður þessa skoðun fræðilega en einnig með hliðsjón af eigin reynslu en hann hefur um árabil unnið með kennurum sem stunda starfendarannsóknir í skólum. Höfundur leggur þó áherslu á að rannsóknir kennara geti ekki nema að takmörkuðu leyti fylgt forskriftum akademískra rannsókna. Kennarar sem stunda starfendarannsóknir gera það sem kennarar og í þeim tilgangi fyrst og fremst að þróa starfshætti sína. Rannsóknir þeirra hljóti að markast af þessari staðreynd.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
ahfthor.pdf | 285.39 kB | Opinn | Heildartexti | Skoða/Opna |