Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/13524
Kynferðisbrot tengjast mjög persónulegum samskiptum aðila, skilja ekki alltaf eftir ummerki og sjaldnast eru vitni til frásagnar um verknaðinn. Ef ákærði játar ekki brot stendur þannig yfirleitt orð gegn orði.
Refsingar í þessum málaflokki hafa oft þótt alltof vægar og mikið skilur á milli réttarvitundar almennings og dómstóla í þessum málum, en hafa refsingar í þessum málum verið að þyngjast? Í ritgerðinni er vikið að þróun refsinga í kynferðisbrotamálum á árunum 2008-2012, en efni hennar er afmarkað við þau kynferðisbrot er teljast brot gegn 194. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940 og þannig lögð áhersla á „hefðbundin“ nauðgunarbrot.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
MagneaÓlafs_BAritgerd.pdf | 330.37 kB | Opinn | Heildartexti | Skoða/Opna |