is Íslenska en English

Lokaverkefni (Bakkalár)

Háskóli Íslands > Félagsvísindasvið > B.A./B.Ed./B.S. verkefni - Félagsvísindasvið >

Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/14426

Titill: 
  • Áhrif þess að sönnunargagna í sakamálum hafi verið aflað með broti á 1. mgr. 68. gr. stjórnarskrárinnar og 3. gr. Mannréttindasáttmála Evrópu
Námsstig: 
  • Bakkalár
Útdráttur: 
  • Í sakamálum reynir mjög oft á sönnun. Það er hlutverk málsaðilana og þá fyrst og fremst ákæruvaldsins að afla sönnunargagna, samanber 1. mgr. 110. gr. laga um meðferð sakamála nr. 88/2008. Dómari hefur þá skyldu að sjá til þess að málið upplýsist eins og kostur er. Hann leggur mat á þau sönnunargögn sem fram koma í málinu og er það mat hans frjálst sbr. 109. gr. sömu laga.
    Þó að sönnunargögn sem aflað hefur verið með ólögmætum hætti séu lögð fram í sakamálum, getur dómari samt sem áður litið til þeirra við mat sitt. Hér á landi er engin regla sem beinlínis bannar noktun ólögmætra sönnunargagna. Eins hefur Mannréttindadómstóll Evrópu ítrekað að í Mannréttindasáttmála Evrópu sé engin regla sem bannar dómstólum aðildarríkjanna að líta til ólögmætra sönnunargagna.
    Hér verður leitast við að komast að niðurstöðu um það hvaða afleiðingar það hefur, ef sönnunargagna í sakamálum hefur verið aflað með ólögmætum hætti, og þá fyrst og fremst ef ólögmætið er fólgið í því að brotið hafi verið gegn ákvæðum 1. mgr. 68. gr. stjórnarskrár lýðveldisins Íslands nr. 33/1944 og 3. gr. Mannréttindasáttmála Evrópu sem banna pyndingar og aðra ómannúðlega eða vanvirðandi meðferð eða refsingu
    Í kafla 2, verður fjallað um meginregluna um frjálst sönnunarmat dómara. Í kafla 3, verður fjallað um ólögmæt sönnunargögn og skoðað hvaða áhrif það hefur ef sönnunargagna í sakamálum er aflað með ólögmætum hætti, með hliðsjón af dómaframkvæmd Hæstaréttar. Í kafla 4, verður vikið að því hvort að notkun ólögmætra sönnunargagna í sakamálum, geti leitt til þess að málsmeðferð verði ekki talin réttlát í heild sinni, samanber 1. mgr. 70. gr. stjskr. og 1. mgr. 6. gr. MSE. Sérstaklega verður fjallað um þau sjónarmið sem Mannréttindadómstóll Evrópu (hér eftir MDE) hefur mótað í dómaframvæmd sinni í þessum efnum. Í kafla 5, verður litið sérstaklega til ákvæð 1. mgr. 68. gr. stjskr. og 3. gr. MSE sem eins og áður segir leggja bann við pyndingum eða annarri ómannúðlegri eða vanvirðandi meðferð. MDE hefur lagt til grundvallar að 3. gr. sáttmálans sé meðal helstu grundvallarreglna sáttmálans. Vikið verður að afdráttarlausu orðalagi ákvæðisins og þýðingu þess þegar brotið er gegn ákvæðinu, sérstaklega með hliðsjón af dómaframkvæmd MDE. En hér á landi hefur ekki reynt á aðstæður þar sem brotið hefur verið gegn 1. mgr. 68. gr. stjskr. Í kafla 6, verður skoðað hvort að munur sé á afstöðu MDE eftir því hvort sönnunargagna hafi verið aflað með broti á 3. gr. eða 8. gr. MSE. Að lokum verða dregnar saman niðustöður í kafla 7.

Samþykkt: 
  • 15.4.2013
URI: 
  • http://hdl.handle.net/1946/14426


Skrár
Skráarnafn Stærð AðgangurLýsingSkráartegund 
B_A_Katrin_Sigmundsdottir.pdf258.17 kBOpinnHeildartextiPDFSkoða/Opna