Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/15535
Sublime upplifun veldur því að einstaklingur verður hugstola af áhrifunum af því viðfangi sem hugurinn er heltekinn af á tilteknu augnabliki. Sá sem verður fyrir slíkri upplifun getur ekki annað en verið til í núinu. Sublime þvingar okkur því til að vera og segja einfaldlega „vá!“ Núið er afar dýrmætt því að það kemur aldrei aftur. Augnablikið er örstutt, það er glufa á milli fortíðar og framtíðar. Í hversdagsasanum og rútínunni finnast fá „vá!“-augnablik en hlutverk listarinnar er einmitt að varpa nýju ljósi á það sem höfum nú þegar séð og vekja undrun á ný. Við þurfum við að vera meðvituð um að hætta aldrei að undrast, líkt og barn sem sér hlut í fyrsta sinn eða þegar við ferðumst á framandi slóðir.
Í ritgerðinni eru skoðuð augnablik og skrásetning þeirra í myndlist, bæði þau sem ákalla sublime og þau sem eru „hversdagslegri“ en engu að síður merkileg. Ég beini sjónum að listaverkum sem hafa orðið til á slíkum augnablikum. Hafið, myrkrið og ferðalög koma við sögu sem uppsprettur sköpunar og fjallað er um hvernig þættir á borð við tímaleysi og tímabrenglun birtast í verkum eftir höfundinn sem og söknuður eftir fortíðinni, endurröðun á sögulegu samhengi og mikilvægi „mómentsins“.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
lokaritgerd.pdf | 20.13 MB | Opinn | Heildartexti | Skoða/Opna |