is Íslenska en English

Lokaverkefni

Háskóli Íslands > Þverfræðilegt nám > Lýðheilsuvísindi >

Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/17380

Titill: 
  • Titill er á ensku Physical activity and prostate cancer risk: A 24 year follow-up study among Icelandic men
Útdráttur: 
  • Útdráttur er á ensku

    Background and aims: There are indications that physical activity may reduce prostate cancer risk. Few studies have assessed the role of physical activity across the lifespan, or combined recreational and occupational activity. Here, the aim was to explore the association of physical activity during adult years and the risk of prostate cancer.
    Materials and methods: We undertook a prospective study using data from 9076 Icelandic men (born 1907 to 1935) who at enrollment, between 1967 and 1987, to the population-based Reykjavik study provided information on recreational physical activity since the age of 20 years and current occupational physical activity. Through linkage to cancer and mortality registers, the men were followed for prostate cancer diagnosis and mortality through 2009. We used Cox models to calculate risk of prostate cancer by level of physical activity. Models were adjusted for potential confounders.
    Results: During a mean follow-up of 24.3 years, 1149 men were diagnosed with prostate cancer, of whom 387 had advanced disease. No significant association was observed for either recreational or occupational physical activity and total or localized prostate cancer. Recreational and occupational physical activity were neither independently associated with advanced prostate cancer. Among men who were physically active during working hours, men who participated in recreational physical activity had a decreased risk of advanced prostate cancer (hazard ratio =0.59; 95% confidence interval: 0.37 to 0.94) compared with men who did not. No association was found between recreational physical activity and advanced prostate cancer among men in sedentary jobs.
    Conclusions: Our findings suggest that extensive amount of physical activity from early adulthood onwards may protect against advanced prostate cancer.

  • Inngangur: Sjúkdómsferli blöðruhálskirtilskrabbameins (BHKK) er ekki þekkt til hlítar, en rannsóknir benda til þess að umhverfis- og lífstílsþættir gegni mikilvægu hlutverki. Markmið þessarar rannsóknar var að skoða samband reglubundinnar hreyfingar á fullorðinsárum og áhættu þess að greinast með BHKK.

    Efniviður og aðferðir: Upplýsingar um hreyfingu og aðra mögulega áhrifaþætti BHKK 9076 karlmanna voru fengnar úr Reykjavíkurrannsókn Hjartaverndar sem framkvæmd var á tímabilinu 1967-1987. Samkeyrsla við Krabbameinsskrá Íslands var notuð til að auðkenna þá þátttakendur sem greinst höfðu með eða látist úr BHKK frá fyrstu komu í Reykjavíkurrannsóknina til loka árs 2009. Hættuhlutfall (HR) fyrir BHKK með 95% öryggismörkum (CI) var reiknað með lifunargreiningu Cox. Einstaklingar sem stunduðu reglubundna hreyfingu í frítíma voru bornir saman við þá sem stunduðu enga líkamsrækt frá tvítugu, auk þess sem gerður var samanburður á þeim sem hreyfðu sig mikið í starfi samanborið við þá sem hreyfðu sig lítið á vinnutíma. Einnig var gerð greining m.t.t. heildarhreyfingar þar sem hreyfingu í frítíma var lagskipt eftir vinnutengdri líkamlegri áreynslu þátttakenda. Leiðrétt var fyrir mögulegum áhrifaþáttum.
    Niðurstöður: Á eftirfylgdartímanum (meðaltal 24,3 ár) voru 1149 karlar greindir með BHKK, þar af 387 með langt gengið mein (dánarorsök eða stig III eða IV við greiningu).
    Ekki fannst marktækt samband milli hreyfingar í frítíma eða í starfi, fyrir öll mein eða staðbundin mein. Ekki fannst heldur marktækt samband milli langt gengins BHKK og hreyfingar í frítíma annars vegar og á vinnutíma hins vegar. Borið saman við þá sem stunduðu enga líkamsrækt í frítíma en voru í líkamlega krefjandi starfi fannst marktæk minni áhætta á langtgengnu BHKK hjá þeim þátttakendum sem hreyfðu sig bæði í frítíma og við vinnu (HR = 0,59; 95% CI: 0,37-0,94). Ekki fannst samband milli hreyfingar í frítíma og langt gengins BHKK meðal þeirra sem voru í lítið líkamlega krefjandi starfi.
    Ályktun: Niðurstöður gefa til kynna að mikil reglubundin hreyfing sem hefst snemma á fullorðinsárum geti minnkað áhættuna á að greinast með langt gengið BHKK síðar á ævinni.

Styrktaraðili: 
  • Styrktaraðili er á ensku Icelandic Cancer Society
Samþykkt: 
  • 19.2.2014
URI: 
  • http://hdl.handle.net/1946/17380


Skrár
Skráarnafn Stærð AðgangurLýsingSkráartegund 
Soffía Hrafnkelsdóttir.pdf1.42 MBOpinnHeildartextiPDFSkoða/Opna