Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/17491
Ísland hefur átt í deilu við önnur ríki er viðkemur nýtingu á makrílstofni þeim er hefur heiðrað land og þjóð með nærveru sinni við Íslandsstrendur undanfarin ár. Þeir þjóðréttaraðilar sem
deila eru umfram Ísland, Noregur, Færeyjar og Evrópusambandið. Í fyrstu var ákveðin samstaða um skiptingu aflahlutdeildar á milli fárra ríkja. Öll ríkin hafa hins vegar undanfarin ár gefið út kvóta einhliða, án þess að samstaða sé varðandi slíka úthlutun. Eins og deilunni er háttað í dag snýst hún einna helst um skiptingu aflahlutdeildar, og eðli máls samkvæmt liggur
engin niðurstaða fyrir hvað varðar sameiginlega aflaúthlutun fyrir árið 2014.
Evrópusambandið setti fram í september árið 2012 reglugerð sem er til þess fallin að veita sambandinu heimild til þess að beita ákveðnum úrræðum gegn því ríki sem stundar veiðar á stofnum (öllum þeim víðförulum fiskstofnum) með óábyrgum hætti. Með tilkomu skýrslu ICES í október 2013 um ástand makrílstofnsins glæddist andrúmsloftið á fundum ríkjanna og ríkir meiri bjartsýni en áður. Mikið óöryggi ríkir þó enn í samskiptum ríkjanna, bæði hvað
varðar deiluna sjálfa sem og beitingu þeirra úrræða sem Evrópusambandið hefur sett fram á undanförnum misserum. Umfjöllunarefni ritgerðarinnar er á sviði Evrópuréttar, en við vinnslu ritgerðarinnar voru skoðuð lögskýringargögn og rit fræðimanna ásamt skýrslum opinberra stofnanna í þeim tilgangi að varpa ljósi á það hvort takmarkanir væru vegna EES-samningsins
á heimild Evrópusambandsins til aðgerða gegn Íslandi.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
Lokaskil_BS_allt.pdf | 1.9 MB | Opinn | Heildartexti | Skoða/Opna |