is Íslenska en English

Lokaverkefni (Meistara)

Háskóli Íslands > Félagsvísindasvið > Meistaraprófsritgerðir - Félagsvísindasvið >

Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/24111

Titill: 
  • Titill er á ensku Withdrawing Empire: A Test of Structural Realism and Neoclassical Realism to Explain the Withdrawal of US Military Presence
Námsstig: 
  • Meistara
Útdráttur: 
  • Útdráttur er á ensku

    Little work has been done to explain why the United States, a great power, would willingly withdraw its military presence from a much smaller country. In this thesis I attempt to explain why this happens in three cases by testing two major International Relations theories, Structural Realism and Neoclassical Realism. I provide two hypotheses based on each theory in the cases of Vietnam, Panama and Uzbekistan. Structural Realism is heavily based on behavior being influenced by capabilities and the pursuit of security and so I base my Structural Realist hypothesis on contracting capabilities. Neoclassical Realism argues that the pursuit of security is distorted by the domestic political system and pressures and so I base my Neoclassical Realist hypotheses on the perception of statesmen and domestic pressures. I find that the Structural Realist theory is inadequate to explain why the United States would withdraw from the countries studied, as its contracting capabilities in all cases are at most marginal. The Neoclassical Realist theory is much better equipped to explain these cases as domestic pressures and the perception of statesmen play a key role in the decision making in each case.

  • Lítil vinna hefur verið gerð í að útskýra afhverju stórveldi eins og Bandaríkin hafa yfirgefið hernaðaraðstöðu sína frá mun minni og valdaminni löndum. Í þessari ritgerð er gerð tilraun til þess að útskýra við hvaða aðstæður þetta gerist í þremur völdum tilvikum með því að reyna á tvær vel þekktar kenningar alþjóðasamskipta; Nýraunhyggju og Nýklassíska raunhyggju. Gerðar eru tvær tilgátur við hvert valið tilvik, Víetnam, Panama og Úsbekistan. Nýraunhyggja er að stórum hluta byggt á að hegðun ríkja sé að miklum hluta stýrð af getu og ásókn í öryggi og því er Nýraunhyggjutilgátan byggð á samdrætti í getu. Nýklassísk raunhyggja byggist á að ásóknin í öryggi verði fyrir áhrifum stjórnmálakerfisins og innlendum þrýstingi og því er Nýklassíska raunhyggjutilgátan byggð á skynjun og skilningi ráðamanna, stjórnmálakerfisins og innlendum þrýstingi. Niðurstöður ritgerðarinnar er sú að Nýraunhyggjukenningin er óheppileg til þess að útskýra hegðun Bandaríkjanna þegar kemur að yfirgefa hernaðaraðstöðu í minni ríkjum þar sem í öllum tilvikum er samdráttur í getu Bandaríkjanna í mesta lagi minniháttar. Nýklassíska raunhyggjan er mun betri til þess að útskýra tilvikin þar sem innlendur þrýstingur og skilningur ráðamanna spilar oft lykilhlutverk í ákvörðunartöku málanna.

Samþykkt: 
  • 3.5.2016
URI: 
  • http://hdl.handle.net/1946/24111


Skrár
Skráarnafn Stærð AðgangurLýsingSkráartegund 
Withdrawing Empire.pdf1.19 MBOpinnHeildartextiPDFSkoða/Opna