Biofuels and Food (In)Security in Africa. The Case of Mozambique

Abstract

This thesis is examining the drivers and effects of biofuel production in the countries of Sub Saharan Africa. More precisely, the thesis is concerned with the efficiency of the biofuel production as a development tool: can such projects respond to the needs of the population? On the case of Mozambique, the research conducted in course of writing this thesis examines the biofuel policies and processes against one of the fundamental rights of individuals – food security. As this is a resource based thesis, it references the academic journals, reports and papers that have addressed this topic. The official national policy of biofuels in Mozambique is also analysed. After explaining the triggers and the potential, the thesis identifies the gaps and conditions for such projects to contribute to economic, social and technological development. The conclusion is that such an impact of biofuel production in case of Mozambique has still not been reached. On a national level, the responsibility of the governments to prioritize and protect existential needs of its population, such as food security, over the biofuel production is highlighted. Key Words: Food Security; Biofuel Production; Development; Protection of Environment

Þessi ritgerð kannar hvata og áhrif af framleiðslu á lífrænt ræktuðu eldsneyti í löndum Afríku sunnan Sahara. Lagt er upp með spurningu um hvort þess konar eldsneytisframleiðsla sé áhrifamikil leið til þróunaraðstoðar og hvort hún mæti þörfum íbúa sem þurfa mest á aðstoð að halda. Litið er sérstaklega til þróunar og stefnumörkunar í Mosambík og greint hvort stefnumótun og framkvæmd lífrænnar eldsneytisframleiðslu stuðli að auknu fæðuöryggi eða sé ógn við fæðuöryggi. Þar sem þetta er heimildaritgerð, er notast við fræðigreinar, skýrslur og ritgerðir sem hafa fjallaðum þetta efni. Einnig er stefnumótunarskýrsla Mósambík um lífræna eldsneytisframleiðslu notuð sem grundvöllur fyrir þær niðurstöður sem að er komist. Eftir að búið er að fara í áhrifin og hvatana sem eru fyrir hendi, þá eru veikleikar og staða þróunarverkefna skoðuð útfrá efnahaglegu, félagslegu og tæknilegu samhengi. Þannig er komist að því að staðan í Mósambík þegar kemur að lífrænni eldsneytisframleiðslu hefur ekki staðist undir væntingum. Að lokum er dregin fram sú ábyrgð sem stjórnvöld hafa til að forgangsraða og vernda grunnþarfir íbúa sinna, eins og til dæmis fæðuöryggi, frekar en að vernda framleiðslu á lífrænu eldsneyti.