is Íslenska en English

Lokaverkefni (Bakkalár)

Háskólinn í Reykjavík > Samfélagssvið / School of Social Sciences > BA Lagadeild / Department of Law >

Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/28276

Titill: 
  • Málsóknarfélag samkvæmt 19. gr. a. laga nr. 91/1991 um meðferð einkamála
Námsstig: 
  • Bakkalár
Útdráttur: 
  • Með lögum nr. 117/2010 var ákvæði 19. gr. a. bætt við lög nr. 91/1991 um meðferð einkamála (eml.). Í ákvæðinu er kveðið á um heimild fyrir þrjá eða fleiri einstaklinga eða lögaðila að láta málsóknarfélag standa að rekstri dómsmáls fyrir þeirra hönd. Félagið hefur þann eina tilgang að reka tiltekið dómsmál en kröfur félagsmanna þess þarf að vera hægt að rekja til sama atviks, aðstöðu eða löggernings. Megin viðfangsefni þessarar ritgerðar er að skýra inntak og efni þessa ákvæðis og reynt að skýra hvort umrætt úrræði nái þeim tilgangi sínum að auka aðgengi að dómstólunum. Gerður er samanburður á þessu úrræði og öðrum úrræðum einkamálaréttarfars sem heimila að sækja eða verja hagsmuni fleiri en eins einstaklings eða lögpersónu í sama dómsmáli. Þau úrræði sem helst má nefna í þessu samhengi eru skyldubundin samaðild skv. 18. gr. eml., aðilasamlag skv. 19. gr. eml, málsóknarumboð og heimild félaga eða samtaka til að höfða viðurkenninngarmál fyrir hönd félagsmanna sinna skv. 3. mgr. 25. gr. laga um meðferð einkamála. Einnig er gerður samanburður á ákvæði 19. gr. a. laga nr. 91/1991 um meðferð einkamála og hópmálsóknum erlendis, þá sérstakleg á hinum Norðurlöndunum. Fjallað er um dóm Hæstaréttar 2. maí 2016 í máli nr. 235/2016, sem var fyrsta málið þar sem reyndi á skilyrði ákvæðis 19. gr. a. eml. og kannar höfundur hvort túlkun Hæstaréttar á skilyrði ákvæðisins um að kröfur eigi rætur að rekja til sama atviks, aðstöðu eða löggernings, samræmist fyrri túlkunum hans á þessum skilyrðum.

  • Útdráttur er á ensku

    With act no. 117/2010 article 19. a. was added to act. no. 91/1991 on Civil Procedure. The article provides the option for three or more persons or legal entities to entrust a special association with filing a lawsuit on their behalf, collectively. The special association‘s only purpose would be to handle this lawsuit. The conditions for this are that the claims of the members must originate from the same incident, circumstance, or legal instrument. The main objectives of this thesis are to analyze the principles and nature of the article and try to determine if the article achives its purpose to improve access to the courts. Article 19. a. of the act is compared to other forms of litigation where the intrests of several persons or legal entities can be protected in the same case. In addition, article 19. a. of the act is compared to class action and collective redress in other countries, especially class action in the other Nordic countries. The thesis also covers the Supreme Court judgment of May 2nd 2016 in case no. 235/2016, which is the first case where this form of litigation was used. The Supreme Court‘s interpretation of the conditions regarding the claims having to originate from the same incident, circumstance, or legal instrument is evaluated to see if it is consistent with the court’s earlier interpretations of these conditions.

Samþykkt: 
  • 14.6.2017
URI: 
  • http://hdl.handle.net/1946/28276


Skrár
Skráarnafn Stærð AðgangurLýsingSkráartegund 
BA_Final_Frosti.pdf496.84 kBOpinnHeildartextiPDFSkoða/Opna