Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/3499
Sjálfsskaði er viljandi og beinn skaði eða breyting á líkama sem er nógu alvarlegur til að
valda skemmd á líkamsvef (til dæmis að skera sig) án þess þó að markmiðið sé sjálfsvíg.
Húðkroppunarárátta einkennist af þörf eða löngun til að kroppa í húðina eða óhóflegu
kroppi í húðina sem veldur markverðri vanlíðan eða truflun á starfshæfni.
Tilfinninganæmi (emotion reactivity) segir til um að hve miklu leyti manneskja upplifir
tilfinningaviðbrögð við mörgum mismunandi gerðum áreita, hversu sterk upplifunin er og
hversu lengi sú upplifun varir. Niðurstöður rannsókna benda til þess að áföll í æsku auki
líkur á sjálfsskaða og húðkroppunaráráttu, en óljóst er hvers vegna það er. Tilgátan var sú
að áföll í æsku spáðu fyrir um sjálfsskaða og húðkroppunaráráttu, og að sjálfsálit og
tilfinninganæmi miðluðu sambandinu að einhverju leyti. Spurningalistar voru lagðir fyrir
554 nemendur í framhaldsskólum, 18 ára og eldri. Spurningalistarnir voru Childhood
Trauma Questionnaire – short form, Skin Picking Scale, Deliberate Self-Harm Inventory
– short form, Rosenberg Self Esteem Questionnaire, Emotion Reactivity Scale og
Hospital Anxiety and Depression Scale. Tilgátur voru studdar að hluta til. Áföll í æsku
spáðu fyrir um sjálfsskaða þegar stjórnað var fyrir kyn, kvíða og þunglyndi.
Tilfinninganæmi og sjálfsálit skýrðu tengslin þar á milli. Áföll í æsku spáðu ekki fyrir um húðkroppunaráráttu.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
Gabriela_og_Lara_fixed.pdf | 563.76 kB | Opinn | Heildartexti | Skoða/Opna |