Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/3874
Fyrsti kafli ber yfirskriftina Þekkingarhagkerfið, þar sem fjallað er um hugtakið
hagnýtingu og hvaða gildi það hefur í samhengi við íslenskt menntakerfi. Spurningum á
borð við „getur hagvöxtur alltaf af sér hagsæld?“ eru bornar upp og ólíkar tegundir
auðmagns reifaðar, einkum auðmagnstegundakenning Pierre Bourdieu. Í undirkaflanum
Hagnýting menntunar, er varpað ljósi á gildi menntunar og hagsmunaárekstra milli
einstaklinga og samfélagsheildar.
Í öðrum kafla, Kenningar um mannauð, er fjallað um mannauðskenningu Adam
Smith og fleiri gagnrýniskenningar á móti henni. Einnig er fjallað um áhrif
umframmenntunar mannauðs, á einstaklinga jafnt sem atvinnumarkað auk þess sem
fjallað er um lagskiptan vinnumarkað. Í þriðja kaflanum, Menntun og atvinnulíf er rætt
um verðmætasköpun þjóða og tilgreindir framleiðsluþættir til verðmætasköpunar.
Jafnframt er fjallað um mannauðssköpun, gildi mannauðs og menntunar, þar sem
nýsköpun er vaxandi í atvinnulífinu. Ólík sjónarmið eru reifuð um tengsl menntunar við
atvinnulíf og fjallað er um ólíkar forsendur atvinnuráðninga og gildi starfsferilsskrár.
Hinum ýmsu spurningum er velt upp, samanber „eru störf veitt á réttlátan hátt?“ og
„hverju fara atvinnurekendur eftir við val sitt á starfsmönnum?“ Þarna er aftur rætt um
hagsmunaárekstra, í þessu tilfelli hagsmuni einstaklinga og atvinnumarkaðs.
Fjórði kafli er undir yfirskriftinni Þekkingarsamfélag, þar sem fjallað er um þróun
háskólasamfélagsins og markaðsvæðingu háskólanna. Aukið framboð og eftirspurn er á
háskólanámi, þar sem sífellt fleiri sjá hag sinn í aukinni menntun. Velt er upp spurningum
á borð við „hvert hlutverk og stefnumótun háskóla er“. Að lokum er svo fjallað um
stofnanavald og valdbeitingu innan háskólasamfélagsins. Í fimmta kafla, Háskólagreinar,
verða rekin áhrif markaðsvæðingar á þróun háskólagreina, sérstaklega er fjallað um
þverfagleika og aukin umsvif hans innan háskólans. Menningarfræði og söguleg þróun
hennar er í framhaldi af því rakin og hlutverk gagnrýnar og skapandi hugsunar sem hafa
fengið sífellt meira vægi.
Sjötti kafli ber heitið „Hedónísk fræði“ og fjallar um umbun og refsingu
menntakerfisins, þar sem nemendur eru hvattir til að mennta sig til þess að fá
viðurkenningu og forðast refsingu. Spurningar á borð við „á hvaða forsendum stundar fólk nám?“ og „hvað einkennir góða kennslu?“ vakna í þeim kafla. Í undirkaflanum
„Skemmtinám“ er hugsanlega að finna nýjan vísi að námi, svokölluðu „Skemmtinámi“
eða „edu-tainment“. Í framhaldi af því er svo rætt um smekk og námsval, þar sem
hugtökin tengjast að talsverðu leyti. Einnig verður spurningum velt upp eins og „Hversu
mikið val höfum við?“ og „hvað með allt hitt sem er ekki í boði?“
Í sjöunda kafla er sú aðferðafræði kynnt sem beitt var við rannsóknina. Hóp
þátttakenda er lýst, jafnt sem framkvæmd og gagnaöflun. Í áttunda kafla er Prismanáminu
lýst gaumgæfilega. Hugmyndin að baki Prisma er rakin sem og tildrög námsins. Leitast er
við að lýsa aðstæðum, umhverfi, verkefnum og fleiru sem snýr að náminu skilmerkilega.
Að lokum er svo gagnagreining á viðtölum og niðurstöður kynntar í lokin
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
sesselja_fixed.pdf | 259.28 kB | Lokaður | Meginmál |