Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/3991
Eiginleikar ljósrása fyrir langsæknar rafgasbylgjur eru kannaðir með bútaaðferð. Sér í lagi eru sveifluhættir ljósrása sem byggja á málmræmum og nanóvírum úr gulli í fjölliðuklæðningu rannsakaðir ásamt því hvernig lögun málmanna og upphitun þeirra með rafstraumi hefur áhrif á sveifluhættina. Þessi tengsl sveifluhátta við upphitun má nota til að búa til virkar ljósrásir á borð við stillanlega ljósdeyfara, fjölháttavíxlrásir og stefnutengja, og eru þær rannsakaðar hér. Sú þykkt og breidd málmræmanna og nanovíranna sem lágmarkar bæði tapið í ljósrásunum og tapið sem verður þegar ljós er flutt úr hefðbundnum ljósleiðara yfir í ljósrásina er reiknuð. Einnig eru áhrif upphitunar á útbreiðslutap og flutningstap rannsökuð og eru tímaháðir útreikningar gerðir til að finna viðbragðstíma virku ljósrásanna. Deyfingin í stillanlegum ljósdeyfurum er rannsökuð ásamt því hvernig nota megi upphitun til að breyta samliðunarmynstri í fjölháttavíxlrásum og flytja þannig ljósið frá einni útgangsrás yfir á aðra. Áhrif breiddar og þykktar fjölliðuklæðningarinnar á afkastagetu ljósrása úr nanóvírum er könnuð ásamt þoli þeirra gagnvart framleiðslugöllum.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
PGH_fixed.pdf | 5.67 MB | Opinn | Heildartexti | Skoða/Opna |