Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/4613
Með þessari rannsókn er ætlunin að leita svara við því hvers vegna íslenska lopapeysan varð svo vinsæl í byrjun tuttugustu og fyrstu aldar sem raun ber vitni. Í því skyni voru tekin viðtöl við fimmtán Íslendinga sem koma að viðfangsefninu með mismunandi hætti. Greining á áherslum þeirra og samlestur við hugmyndir ólíkra fræðimanna leiddi af sér eftirfarandi útfærslu. Efninu er skipt niður í fjóra kafla auk inngangs. Sá fyrsti greinir frá upphafi lopaprjóns og gefur yfirlit yfir sögu lopapeysunnar. Annar kafli ræðir hana út frá hugtakinu hefð og hvernig fólkið hefur tekið lopapeysuhefðina í sína þjónustu eins og hverja aðra alþýðuhefð. Í þriðja kafla er fjallað um lopapeysuna í ljósi hugtaksins handverk. Þar beinist athyglin að prjónakonunum sem endurskapa og móta hefðina. Fjórði og síðasti kaflinn fæst svo við að greina peysuna sem flík. Þar er notkun peysunnar rædd, hverjir nota hana og hvernig.
Helsta niðurstaða rannsóknarinnar er sú að Íslendingar hafi undanfarin ár fundið hjá sér þörf til að endurskilgreina sjálfsmynd sína á tímum hnattvæðingar. Áherslan á þjóðernið og þjóðina er áberandi í þessu sambandi. Lopapeysan hefur reynst notadrjúg í þeim tilgangi því hún vísar í hið staðbundna og þjóðlega í gegnum íslensku ullina. Ullin skipar sérstakan sess í hugum Íslendinga sem virðist síst léttvægari nú um stundir en oft áður í sögu þjóðarinnar.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
Forsíðan.pdf | 75.53 kB | Opinn | Forsíða | Skoða/Opna | |
ull.er.gull.pdf | 773.22 kB | Opinn | Meginmál | Skoða/Opna |