is Íslenska en English

Lokaverkefni (Bakkalár)

Háskóli Íslands > Félagsvísindasvið > B.A./B.Ed./B.S. verkefni - Félagsvísindasvið >

Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/7920

Titill: 
  • Upplýsingaskylda gagnvart ábyrgðarmönnum byggð á réttarvenju
Námsstig: 
  • Bakkalár
Útdráttur: 
  • Undanfarin misseri hefur borið nokkuð á því að einstaklingar sem tekið hafa á sig ábyrgð vegna fjárskuldbindinga annarra þurfi að svara til ábyrgðar sinnar. Í þessari umfjöllun er þess freistað að varpa ljósi á réttarstöðu ábyrgðarmanna og það kannað á hvaða grundvelli ákveðin upplýsingarskylda fjármálafyrirtækja gagnvart ábyrgðarmönnum byggir.
    Megin efni ritgerðarinnar er ætluð lagaskylda fjármálafyrirtækja til að veita ákveðnar lágmarks upplýsingar fyrir eða við stofnun ábyrgðarskuldbindinga. Umfjöllunin miðast við ábyrgðir á skuldum einstaklinga og þá sértaklega eftir að samkomulag var gert um slíkar ábyrgðir árið 1998. Megin þema ritgerðarinnar er athugun á því hvort um sé að ræða reglur sem öðlast hafa gildi laga fyrir venju. Ef um réttarvenju er að ræða eru fjármálafyrirtæki bundin af venjunni og hafi hún ekki verið virt við stofnun ábyrgðarskuldbindingar kann það að hafa áhrif á gildi skuldbindingarinnar. Hér er því haldið fram að skyldan byggi á réttarvenju. Efni venjunnar er nokkuð afmarkað en framan af var deilt um tilvist hennar, þ.e. að hún hafi verið bindandi.
    Þann 4. apríl 2009 gengu í gildi lög um ábyrgðarmenn nr. 32/2009. Samkvæmt 1. gr. laganna er markmið þeirra að setja reglur um ábyrgðir einstaklinga, draga úr vægi ábyrgða og stuðla að því að lánveitingar verði miðaðar við greiðslugetu lántaka og hans eigin tryggingar. Fyrir gildistöku laganna var engum heildstæðum lögum til að dreifa um ábyrgðir. Einnig hefur löggjöf um almenna bankastarfsemi verið fábrotin. Þar sem lög um ábyrgðarmenn eru tiltölulega ný hefur lítil reynsla fengist um beitingu ákvæða laganna. Ákvæði laganna eru að meginstefnu til lögfesting á reglum sem þegar voru taldar gilda og eiga rætur að rekja til samkomulags um notkun ábyrgða á skuldum einstaklinga frá 1998 og 2001. Að samkomulaginu stóðu stjórnvöld, samtök fjármálafyrirtækja og Neytendasamtökin. Ákvæði 3. og 4. gr. samkomulagsins sem varða skyldu fjármálafyrirtækja til að láta fara fram mat á greiðslugetu skuldara og almenna upplýsingagjöf gagnvart ábyrgðarmanni eru tekin hér til skoðunar.
    Athugunin beinist aðalega að réttargrundvellinum. Ritgerðin skiptist í sex kafla. Í fyrsta kafla er að finna inngang. Í öðrum kafla er fjallað almennt um réttarvenjur, m.a. er fjallað ítarlega um viðskiptavenjur og löghelgan venju. Í þriðja kafla er hugtakið kröfuábyrgð skoðað. Í fjórða kafla er gert grein fyrir inntaki upplýsingaskyldunnar. Í fimmta kafla er metið hvernig skyldan fellur að þeim leiðbeiningarsjónarmiðum sem horft hefur verið til við mat á því hvort venja hafi gildi sem réttarheimild. Í sjötta kafla er að finna ályktanir og samantekt.

Athugasemdir: 
  • Útskrift júní 2012
Samþykkt: 
  • 15.4.2011
URI: 
  • http://hdl.handle.net/1946/7920


Skrár
Skráarnafn Stærð AðgangurLýsingSkráartegund 
sævar hafberg áhættumat ábyrgðarmanna.pdf489.56 kBOpinnHeildartextiPDFSkoða/Opna