Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/10120
Viðfangsefni þessarar fræðilegu greinagerðar er að rannsaka ofan í kjölinn sköpunarferli
sögusýninga í söfnum. Það var gert annarsvegar með því að kafa ofan í fræðilegt efni
um söfn og sýningar í þeim tilgangi að kynna sér helstu kenningar og aðferðir í þessum
efnum; og hinsvegar með beitingu kenninganna í uppsetningu á sýningu um Sveinbjörn
Sveinbjörnsson (1847-1927) tónskáld í Tónlistarsafni Íslands sem opnaði 11. mars
2011. En höfundur var jafnt sýningarstjóri, hönnuður sem textasmiður sýningarinnar.
Safnastarf felst í því að safna, varðveita, skrá, og rannsaka menningararfinn, það
vill segja allar heimildir er hafa með manninn og umhverfi hans að gera, og miðla
þekkingu um hann til nýrra kynslóða. Söfn eru þar með hluti menntunarkerfisins þótt
með óformlegum hætti sé. Með starfi sínu stuðla söfn að því að þekking fari ekki
forgörðum heldur færist á milli kynslóða, en þekking á fortíðinni er forsenda fyrir
áframhaldandi þróun samfélags og menningar. Sýning er hin hefðbundna leið safna til
að kynna niðurstöður rannsókna og miðla þekkingu um meðal annars menningararf,
menningu og samfélag. Eitt veigamesta atriðið fyrir gerð sýningar er að ákveða hver
grunnhugmynd að baki hennar er. Góð grunnhugmynd skýrir frá og afmarkar eðli og
tilgang sýningar, og leggur auk þess fram vel skilgreind markmið en með hjálp þeirra
má síðar meta hvort tilætluðum árangri hafi verið náð. Mikilvægt er að sýningarteymið
sannmælist um það að fara eftir leiðarljósi sýningar svo allir stefni í sömu átt. Eins er
árangur sýningar að miklu leyti undir því kominn að fyrirmæli til hönnuðar og
textahöfundar séu skýr hvað tilgang og markmið sýningar varðar.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
MA ritgerð Gudrun Helga Stefansdottir 2011.pdf | 880.38 kB | Opinn | Heildartexti | Skoða/Opna |