Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/1018
Tilgangur rannsóknarinnar var að fá upplifun kvenna sem greinst hafa með
brjóstakrabbamein af áhrifum þessa atburðar á líf þeirra og hvernig heilbrigðiskerfið mætti þeirra
þörfum. Leitast var við að svara eftirfarandi spurningum: 1. Hvernig hefur iðja kvenna breyst í
kjölfar greiningar og meðferðar á brjóstakrabbameini? 2. Hver er þörf þessara kvenna fyrir
endurhæfingu og stuðning? Rannsóknin var eigindleg og gögnum safnað með viðtölum.
Þátttakendur voru 9 konur sem greinst höfðu með brjóstakrabbamein og sótt endurhæfingar- og
stuðningsmiðstöðina Ljósið. Í viðtölunum var stuðst við viðtalsramma matstækisins OPHI-II
(Occupational Performance History Interview). Viðtölin voru afrituð og kóðuð. Niðurstöður
birtust í þremur meginþemum, erfiðleikar, hvað hjálpaði og varanlegar breytingar. Konurnar
upplifðu ýmsar erfiðar tilfinningar þegar þær greindust og þurftu auk þess að takast á við
aukaverkanirnar sem fylgdu krabbameinsmeðferðinni. Sumar konurnar lýstu vonbrigðum sínum
yfir því að þeim var ekki vísað áfram í endurhæfingu eftir að hefðbundinni krabbameinsmeðferð
lauk. Persónulegur styrkur og stuðningur frá fjölskyldu, vinum og samferða fólki í Ljósinu var það
sem hjálpaði konunum að komast í gegnum þessa erfiðu reynslu. Varanlegar breytingar urðu á
hlutverkum, gildum, venjum og líkamlegri heilsu kvennanna. Í ljósi niðurstaðna er brýn þörf á að
krabbameinsendurhæfing standi öllum til boða og að fólki sé leiðbeint í átt að slíkri þjónustu.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
LOKAVERKEFID.pdf | 5.28 MB | Opinn | Iðja kvenna - heild | Skoða/Opna |