Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/10331
Markmið þessarar ritgerðar er að kanna þróun hugtaksins geðrænt sakhæfi, en ákvæðið er að finna í 15. gr. almennu hegningarlaganna nr. 19/1940. Hugtakið hefur verið í umræðunni meðal lögfræðinga og lögmanna eftir dóm Hæstaréttar í máli nr. 41/2004 og margir þeirra hafa haldið því fram að dómstólar hafi verið að rýmka skilgreiningu hugtaksins eftir uppkvaðningu dómsins. Þetta viðfangsefni vekur óneitanlega upp vangaveltur um það hvort svo sé.
Ákveðnir dómar eru skoðaðir með tilliti til þess hvort hægt sé að sjá hvort slík þróun hafi átt sér stað. Dómarnir sem stuðst er við voru valdir því uppi var vafi um sakhæfi sakborninga. Fæstir þeirra dóma þar sem sakboringar hafa verið sýknaðir af refsikröfu á grundvelli 15. gr. hgl. er áfrýjað til Hæstaréttar, þess vegna er einungis stuðst við héraðsdóma í lokakaflanum.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
Bjarney_lokaskil.pdf | 678.33 kB | Lokaður | Heildartexti |