Mansal: Gagnsemi Palermó-bókuninnar

Abstract

Mansal er vaxandi vandamál í heiminum og nær til flest allra landa. Fórnarlömb mansals eru oft á tíðum flutt á milli landa og jafnvel heimsálfa. Til þess að berjast gegn mansali þarf samvinnu margra þjóða og settu Sameinuðu Þjóðirnar fram hina svokölluðu Palermó-bókun árið 2000 sem fjölmörg ríki voru aðilar að. Þessi bókun skilgreinir mansal á nýjan hátt og átti að hvetja þjóðir til þess að aðlaga og herða lög sín gegn mansali. Palermó-bókunin hefur verið gagnrýnd fyrir það að brjóta á mannréttindum vændiskvenna og að leggja of mikla árherslu á ákveðna kafla og of litla á aðra sem geri það að verkum að litið er framhjá hluta af fórnarlömbum mansals. Ég skoða þessa bókun í samanburði við aðrar skilgreiningar á mansali. Ég skoða jafnframt orðræðu ýmissa fræðimanna og samtaka á hugtökunum mansal og vændi og tengi þetta saman við baráttuna gegn mansali og skoða hvernig henni miðar áfram. Palermó-bókunin er skoðuð í samanburði við aðrar skilgreiningar á orðræðu mansals og vændis og gefur innsýn inní hvort gagnsemi hennar sé nægileg í baráttunni gegn mansali.