Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/12344
Í þessari ritgerð verður fjallað um skýrslutökur af börnum í kynferðisbrotamálum. Verður farið yfir ákveðin réttarfarsleg atriði er varða umfjöllunarefnið, þá sérstaklega eina af meginreglum sakamálaréttarfars um milliliðalausa sönnarfærslu, en einnig verður skoðaður réttarfarslegur munur á skýrslutöku barna og fullorðinna. Fjallað verður um þá lagabreytingu sem varð árið 1999 þegar lögum um meðferð opinberra mála nr. 19/1991 var breytt með lögum nr. 36/1999. Framkvæmdin fyrir breytinguna verður skoðuð í ljósi dómaframkvæmdar sem og framkvæmdin eftir breytingarnar. Meðal annars verður vikið að því hvaða breytingar áttu sér stað á þeim ákvæðum er varða skýrslutökur af börnum, hvaða ný ákvæði komu inn í lögin og hvaða áhrif þessar breytingar höfðu á framkvæmdina. Því næst verður vikið að tilkomu laga um meðferð sakamála nr. 88/2008 og breytingum sem þeim fylgdu. Rýnt verður í framkvæmdina eins og hún er í dag og vikið að þeim aðferðum sem nú er beitt. Skoðað verður sönnunargildi skýrslna sem teknar eru af börnum fyrir dómi á rannsóknarstigi, aðallega í ljósi dómaframkvæmdar Hæstaréttar en einnig verður lítillega horft til Mannréttindadómstóls Evrópu.
Við gerð þessarar ritgerðar komst höfundur að þeirri niðurstöðu að mikilvægt er að standa rétt að skýrslutöku af börnum svo sönnunargildi skýrslunnar fyrir dómi rýrni ekki. Ef rétt er staðið að skýrslutökunni, lögum um meðferð sakamála nr. 88/2008 fylgt eftir í hvívetna, sérstaklega reglu 2. mgr. 112. gr. laganna og heimild 2. mgr. 111.gr. sem og 2. mgr. 123. gr. laganna ef þess gerist þörf, þá er skýrsla sem tekin er af barni gott og haldbært sönnunargagn fyrir dómi sem unnt er að byggja sakfellingardóm á.
This essay will explore the procedure regarding children’s testimony in cases where potential sexual abuse is being investigated. Subsequently the topic will be connected to specific judiciary issues with emphases on main principles of criminal justice regarding this subject. Furthermore a comparison is looked at as well as the difference between the process of questioning children versus adults. The impact of changes in the legislation in criminal procedure will be discussed in detail, especially the procedural amendments that were passed in 1999 with law no. 36/1999. Procedural changes regarding the testimony of children will be analyzed and described considering to the relevant case law. The impact of passing the Criminal Procedure Act no. 88/2008 will be considered and its effect on children’s testimony. The interviewing methods used today are studied as well as the application of these methods in practice. Evidential reports made by children in court are examined where rulings by the Supreme Court are the main focus and European Court slightly touched upon.
The importance of children being interviewed in a proper manner and according to law cannot be undermined so the veracity of their testimony is not impaired in any way. With Act on Criminal Procedure no. 88/2008 as guideline, especially the second paragraph of Article 112 and 111 as well as second paragraph of Article 123 if needed, a child’s report should sustain as a veracious statement and evidence in a court of law.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
Skýrslutökur af börnum í kynferðisbrotamálum, Heiða Björk.pdf | 507.28 kB | Opinn | Heildartexti | Skoða/Opna |