Um vörumerki og mat á ruglingshættu milli vörumerkja

Abstract

Vörumerki fyrirtækis er eitt það verðmætasta í eigu þess og skiptir réttarvernd vörumerkisins því miklu máli. Það skiptir fyrirtæki gríðarlegu máli að ekki sé gengið inn á eignarrétt þess með tilkomu nýrra vörumerkja sem gætu hugsanlega dregið úr eftirspurn eftir vörum sem auðkenndar eru með eldra vörumerki. Miklir hagsmunir geta verið í húfi fyrir eigendur vörumerkja og þurfa þeir að sjá til þess að önnur fyrirtæki gangi ekki of langt í þeirri viðleitni að samsama sig við vörumerki þeirra. Fyrirtæki geta hugsanlega misst viðskipti ef þriðji aðili notar merki þess í heimildarleysi eða að tilkoma nýs merkis skapi rugling hjá neytendum svo þau verði af viðskiptum.Verndun vörumerkja er lögfest með ítarlegri löggjöf á sviði vörumerkjaréttar. Lögin eru að mestu byggð á norrænum reglum og voru þau höfð sem fyrirmynd við samningu íslensku lagana. Íslensku vörumerkjalögin eru nr. 45/1997. Þau þjóna þeim tilgangi að tryggja vernd vörumerkja og einkarétt þeirra, en einnig að tryggja að ný fyrirtæki geti haslað sér völl án þess að ganga of langt gagnvart þeim sem fyrir eru á markaði. Fyrirtæki þurfa að vera vel á verði gagnvart tilkomu nýrra vörumerkja en verða að sama skapi að virða þá vernd sem öðrum er veitt. Hvenær er vörumerki orðið of líkt öðru sem er jafnvel verðmætara og þekktara? Í lokaverkefni þessu er til skoðunar hvað geti talist til vörumerkis og hvenær ruglingshætta getur myndast meðal þeirra.Í ritgerðinni er fyrst farið yfir stutt sögulegt yfirlit og stöðu vörumerkjaréttar í réttarkerfinu ásamt því að hugtakið er skilgreint samkvæmt lögum nr. 45/1997 um vörumerki. Næst er farið yfir kröfuna um sérkenni vörumerkis samkvæmt lögum og skilgreint hvað getur orðið að vörumerki. Þá er farið yfir hvaða atriði koma til skoðunar við mat á ruglingshættu og hvernig þau eru metin. Að lokum er farið yfir sérreglur sem gilda gagnvart ákveðnum vörumerkjum