is Íslenska en English

Lokaverkefni (Bakkalár)

Háskóli Íslands > Félagsvísindasvið > B.A./B.Ed./B.S. verkefni - Félagsvísindasvið >

Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/13535

Titill: 
  • Meginreglan um munnlegan málflutning. Tengsl við aðrar meginreglur einkamálaréttarfars
Námsstig: 
  • Bakkalár
Útdráttur: 
  • Flestar greinar lögfræðinnar fjalla um réttindi og skyldur sem menn, lögpersónur og opinberir aðilar eiga og bera og einnig hverju það varði ef brotið er gegn slíkum réttindum eða skyldum. Með öðrum orðum, flestar greinar lögfræðinnar fjalla um efnisreglur en ekki nægir að byggja réttarkerfið aðeins á þeim. Nauðsynlegt er að til séu reglur sem segja til um hver réttarstaðan er og hvernig henni verður haldið til laga. Fræðigreinin réttarfar byggir einmitt á formreglum sem kveða á um aðferðir. Með þessum formreglum ætti að vera hægt að svara því hvernig á að leggja mál fyrir dómstóla, hverskonar meðferð þau eiga að hljóta og hvernig verði úr þeim leyst. Löggjafinn hefur leitast við að svara þessum spurningum meðal annars með setningu laga nr. 88/2008 um meðferð sakamála (hér eftir sml.) og lögum nr. 91/1991 um meðferð einkamála (hér eftir eml.).
    Fræðigreinin réttarfar skiptist í sakamálaréttarfar og einkamálaréttarfar. Í sakamála-réttarfari er lýst rannsókn og meðferð refsimála fyrir dómi þar sem stuðst er við sml. en verður það ekki gert að frekara umfjöllunarefni hér. Einkamálaréttarfar fjallar hins vegar í grófum dráttum um réttindi og skyldur milli einstaklinga eða lögpersóna og hvernig þeim réttindum er fylgt eftir.
    Tilgangur þessarar ritgerðar er að fjalla um meginregluna um munnlega málsmeðferð. Fyrst verður fjallað almennt um meginreglur á sviði einkamálaréttarfars. Meðal annars verður í stuttu máli gerð grein fyrir réttarheimildalegri stöðu þeirra með vísan til 70. gr. stjórnarskrár lýðveldisins Íslands nr. 33/1944 (hér eftir stjskr.) og 6. gr. mannréttindasáttmála Evrópu, sbr. lög nr. 62/1994 um mannréttindasáttmála Evrópu (hér eftir MSE). Þá er loks komið að kjarna ritgerðarinnar, þ.e. umfjölluninni um munnlega málsmeðferð en þar verður m.a. nánar farið ofan í saumana á ákvæðum settra laga sem byggja á meginreglunni. Sökum þess hve meginreglan um munnlega málsmeðferð er nátengd meginreglunum um opinbera málsmeðferð, milliliðalausa málsmeðferð, hraða málsmeðferð og jafnræðisreglunni er nauðsynlegt samhengisins vegna að fjalla í stuttu máli sérstaklega um þær. Gerð verður grein fyrir nauðsyn fylgispektar við þær vegna þess hve náið þær tengjast innbyrðis meginreglunni um munnlega málsmeðferð. Að lokum verða niðurstöður dregnar saman.

Samþykkt: 
  • 17.12.2012
URI: 
  • http://hdl.handle.net/1946/13535


Skrár
Skráarnafn Stærð AðgangurLýsingSkráartegund 
1.pdf234.41 kBOpinnHeildartextiPDFSkoða/Opna
Kápa-1.pdf105.77 kBOpinnForsíðaPDFSkoða/Opna