is Íslenska en English

Lokaverkefni (Meistara)

Háskólinn í Reykjavík > Samfélagssvið / School of Social Sciences > ML Lagadeild / Department of Law >

Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/15934

Titill: 
  • Meginreglur um lagaval við gjaldþrotaskipti og slitameðferð : takmarkanir á samningsfrelsi
  • Titill er á ensku Choice of law in contracts, fundamental principles and limitations in cases of bankruptcy and winding-up proceedings
Námsstig: 
  • Meistara
Útdráttur: 
  • Það er viðurkennd grundvallarregla í lagaskilarétti á sviði samningaréttar að menn geti samið um hvaða lög gildi um samning sín á milli. Reglur um lagaval geta verið þýðingamiklar í alþjóðaviðskiptum en á þær reynir þegar lögum tveggja landa lýstur saman. Sérreglur um lagaskil á sviði samningaréttar voru lögfest með lögum nr. 43/2000. Lögin eiga sér fyrirmynd í Rómarsamningnum og byggja á meginreglunni um samningsfrelsi. Ef annar samningsaðili verður gjaldþrota reynir á gildi þeirra reglna gagnvart beitingu laga nr. 91/1991, um gjaldþrotaskipti. Þegar um fjármálafyrirtæki er að ræða geta einnig komið til álita sérstakar reglur um lagaval sem birtast í 2. mgr. 99. gr. laga nr. 161/2002, um fjármálafyrirtæki. Umfjöllunarefni ritgerðarinnar er hvaða takmörkun verður á gildi frelsi aðila sem sömdu um lagaval ef gjaldþrot verður hjá samningsaðila. Verður þá einkum litið til tilskipunar nr. 2001/24/EB með hliðsjón af gjaldþrotareglugerð Evrópusambandsins nr. 1346/2000. Að lokum verður vikið að þeirri takmörkun á samningsfrelsi aðila sem birtist í réttarfarslöggjöf, nánar tiltekið í 2. mgr. 44. gr laga um meðferð einkamála. Þar segir að sá sem vilji bera fyrir sig erlendri réttarreglu verði að sanna tilvist hennar og efni. Dómafordæmi hér á landi verða könnuð til að sjá með hvaða hætti erlend réttarregla verði sönnuð fyrir íslenskum dómstólum.

  • Útdráttur er á ensku

    It is a generally accepted principle in contractual law, that parties to an agreement can themselves decide by which law their agreement is to be governed. The interpretation of the rules regarding choice of law provisions are of importance in international trade, especially when domestic laws of two countries collide. The Icelandic Act no. 43/2000 is a special law on the choice of law in contracts. Its model is the principle of the Rome Convention that contracting parties are free to choose by which law their contract is to be interpreted. If one of a party to a contract enters insolvency procedures, the choice of law that was determined in the contract is under challenge from the Icelandic Act on Banctruptcy, etc. No. 21/1991. As for financial institutions, another act comes into play, the Act on Financial Undertakings No. 161/2002, especially Art 99, parapraph 2, which was passed into Icelandic law according to EES obligations (Directive 2001/24/EC). This paper considers how bankrupcy and winding-up proceedings effect the choice of law in contracts. Special concern is on set-off provisions in Directive 2001/24/EB in relation to EC Regulation 1346/2000. Finally the guidelines, set out in Icelandic judicial legislation, that he who claims that a foreign legal rule is to be considered, must prove its existence and content. Precedents in Icelandic court rulings will be examined in order to learn how this legal foreign rule can be verified as accepted by Icelandic courts.

Samþykkt: 
  • 2.7.2013
URI: 
  • http://hdl.handle.net/1946/15934


Skrár
Skráarnafn Stærð AðgangurLýsingSkráartegund 
ML-FRIDATHORODDSEN_2013.pdf472.35 kBLokaðurHeildartextiPDF