Fyrsta lagasetning um fjárhagslegan stuðning við tónlistarskóla : aðdragandi og áhrif

Abstract

Markmið þessa verkefnis var að varpa ljósi á aðdraganda og áhrif fyrstu laga um fjárhagslegan stuðning við tónlistarskóla sem sett voru í apríl 1963. Reynt var að sýna fram á hvað og hverjir höfðu þar mest áhrif á, en einnig hvernig stuðningi ríkisins við tónlistarskóla landsins var háttað áður en til þessarar lagasetningar kom. Farið var út í viðamikla heimildaöflun vegna þessa verkefnis þar sem unnið var eftir eigindlegri aðferðafræði byggðri á grundaðri kenningu. Einnig voru tekin átta viðtöl vegna þessarar rannsóknar.Niðurstöður eru settar fram sem frásögn þar sem atburðir eru raktir að mestu í réttri tímaröð. Fyrst er farið yfir stofnun tónlistarfélaga og tónlistarskóla á Íslandi en síðan rakin röð helstu atburða sem rannsakandi telur að hafi varðað leiðina að lagasetningu um fjárhagslegan stuðning við tónlistarskóla. Þá er einnig farið yfir helstu áhrif laganna og þær breytingar sem á þeim hafa orðið á 50 ára tímabili.Niðurstöður benda til þess að nokkrir samverkandi þættir hafi leitt til þess að sett voru lög um fjárhagslegan stuðning við tónlistarskóla. Ber þar fyrst að nefna þá hefð sem skapast hafði fyrir fjárveitingum til tónlistarskóla áður en lög voru sett. Þegar tónlistarskólum fór fjölgandi bar nauðsyn til þess að setja reglur um þessa ríkisstyrki og skilyrði fyrir þeim. Páll Ísólfsson og Árni Kristjánsson voru einnig áberandi í baráttu sinni við að styrkja stöðu Tónlistarskólans í Reykjavík á 6. áratugnum, en það litar einnig aðdraganda lagasetningarinnar.Ragnar Jónsson í Smára, sem var formaður Tónlistarfélags Reykjavíkur, virðist einnig hafa haft mikil áhrif, oft á bak við tjöldin, sem milligöngumaður forystumanna Tónlistarskólans og stjórnmálamanna. Síðast en ekki síst benda niðurstöður til þess að Gylfi Þ. Gíslason, menntamálaráðherra, hafi haft mikil áhrif á það að lög voru sett um fjárhagslegan stuðning við tónlistarskóla og hafi verið sá drifkraftur sem þurfti til þess að fylgja málinu til enda. Áhrif laganna urðu til þess að styrkja stöðu tónlistarskóla um landið. Þeim fjölgaði mjög í kjölfarið og hafa stuðlað að blómlegu tónlistarlífi landsins.

The objective of this thesis is to shed light on the period leading up to the first legislation to provide financial support for Icelandic music schools, passed in April 1963, and to look at the effects of that legislation. It seeks to identify what and who had the greatest influence and also how state support for the nation’s music schools was provided before the legislation was introduced.This thesis is based on a wide range of sources as it follows the principles of qualitative methodology based on grounded theory. Information from eight interviews is included in the research. The results are presented as a narrative which traces events for the most part in chronological order.The first part covers the establishment of music societies and music schools in Iceland followed by an examination of the events leading up to the introduction of legislation concerning financial support for the music schools. The conclusions suggest that several connected factors led to the introduction of the legislation. Firstly, there were the customary financial awards given to music schools before the new laws were passed. As the number of music schools increased, regulations were introduced covering government grants. Páll Ísólfsson and Árni Kristjánsson were prominent in the campaign of the Reykjavik Music School to strengthen its position in the 1950s, which also had an effect during the run up to the introduction of the legislation.Ragnar Jónsson í Smára, chairman of the Reykjavik Music Society, also had considerable influence on events, often behind the scenes, acting as a middleman between representatives of the Reykjavik Music School and politicians. Last but by no means least, the conclusions show that Gylfi Þ. Gíslason, Minister of Education, did a great deal to ensure that legislation providing for music schools was enacted. The effects of the legislation improved financial stability for the nation’s music schools. They increased considerably in number after the legislation came into force and have contributed much to Iceland’s flourishing musical heritage.