is Íslenska en English

Lokaverkefni (Meistara)

Háskólinn í Reykjavík > Samfélagssvið / School of Social Sciences > ML Lagadeild / Department of Law >

Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/19244

Titill: 
  • Ólögmælt atvinnustarfsemi sveitarfélaga
  • Titill er á ensku The scope for municipalities to undertake non-mandatory commercial activities
  • Titill er á óskilgreindu tungumáli Kommunens kompetence for at drive ulovbestemt erhvervsvirksomhed
Námsstig: 
  • Meistara
Útdráttur: 
  • Ólögmælt atvinnustarfsemi sveitarfélags felur í sér þátttöku þess á frjálsum markaði, beint eða óbeint, í samkeppni við einkaaðila. Í 3. mgr. 7. gr. sveitarstjórnarlaga nr. 28/2011 er sveitarfélögum veitt heimild til að taka að sér ólögmælt verkefni. Í ritgerðinni er nánara inntak þessa heimildarákvæðis leitt í ljós í því skyni að komast að því hvaða heimild sveitarstjórnir hafa til að taka þátt í atvinnustarfsemi og áhættusömum rekstri og fjárfestingum þegar settum lögum, öðru en fyrrnefndu heimildarákvæði, er ekki fyrir að fara. Í upphafi er því spurt: Hversu langt nær heimild sveitarfélags til að sinna ólögmæltri atvinnustarfsemi, við hvað takmarkast heimild sveitarfélags á því sviði og hvernig eru þau takmörk rökstudd?
    Sé heimildarákvæðið skýrt í samræmi við önnur ákvæði sveitarstjórnarlaga, norrænan sveitarstjórnarrétt og réttarþróun (einkum danska), samkeppnislög, markmið sveitarstjórnarlaga og vilja löggjafans verður að telja að atvinnustarfsemi sveitarfélaga rúmist ekki innan þess nema í þröngum undantekningartilvikum. Slík atvinnustarfsemi fellur illa að samkeppnisrétti, lögmætisreglu, réttaröryggissjónarmiðum, ákvæðum sem tálma áhættutöku, tryggja ábyrga fjármálastjórn og ekki síst að hlutverki sveitarfélaga sem opinberra þjónustuveitenda. Því er það meginregla í íslenskum sveitarstjórnarrétti líkt og í dönskum að ólögmælt atvinnustarfsemi sveitarfélaga er óheimil. Tvenns konar undantekningar koma til greina á þessari meginreglu. Í fyrsta lagi vegna brýnnar nauðsynjar heilla byggðalaga. Í öðru lagi ef umrædd atvinnustarfsemi er í tengslum við aðra lögmæta starfsemi sveitarfélags og felst í framleiðslu til eigin nota, sölu á umframframleiðslu og hliðarafurðum eða svokallaðri tengdri starfsemi.
    Með setningu nýrra sveitarstjórnarlaga var reynt að koma í veg fyrir réttaróvissu í tengslum við eftirlit og íhlutun í starfsemi sveitarfélaga. Í því skyni hafa eftirlitsheimildir verið auknar og aukin skylda lögð á herðar ráðuneyta að sinna frumkvæðiseftirliti með starfsemi sveitarfélaga. Fyrir vikið er líklegra að inntak 2. og 3. mgr. 7. gr. sveitarstjórnarlaga, sem óvissa hefur ríkt um, fáist skýrt.

  • Útdráttur er á ensku

    When local governments participate in non-mandatory free enterprise activities they become involved, directly or indirectly, in free markets and in competition with private parties. Local governments are allowed to undertake certain activities within the scope of the provision according to para. 3. Art. 7 of the Local Government Act no. 28/2011. The aim of this paper is to clarify the scope of this permissive provision in order to shed light on whether or not local governments are allowed to undertake commercial operations on the basis of the provision, in cases where there is no other legal basis. To that extent, the following questions will be answered: To what extent is a local government permitted to undertake commercial operations, what are the limitations in that regard and what are the grounds for said limitations?
    If the aforementioned provision is interpreted in accordance with other provisions of the Local Government Act, Nordic municipal law and it‘s development (particularly Danish law), competition law and the purpose and spirit of the Local Government Act, one must conclude that it does not provide a legal basis for commercial operations of local governments. Such operations do not harmonise with competition law, the principle of legality, and provisions which hinder risk-taking and mandate the responsible handling of funds. In addition, such undertakings do not correlate with the role of a local government as a public service provider.
    One of the aims of the new Local Government Act was to eliminate uncertainty with respect to the supervision and intervention of the undertakings of local governments. Supervisory bodies have been granted more powers and an increased obligation and initiative to use its authority. The effects of these changes might lead to the scope of para. 2 & 3. Art. 7 of the Local Government Act to be clarified.

Samþykkt: 
  • 1.7.2014
URI: 
  • http://hdl.handle.net/1946/19244


Skrár
Skráarnafn Stærð AðgangurLýsingSkráartegund 
ML Ólögmælt atvinnustarfsemi sveitarfélaga LDHR Jóhannes Stefánsson 2014 HKL.pdf874.65 kBLokaður til...26.07.2035HeildartextiPDF