Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/19324
Mikil fjölgun hefur verið á málum á sviði skaðabótaréttar á síðustu árum. Einstaklingar virðast vera meðvitaðri um rétt sinn og settar hafa verið á fót lögfræðistofur sem sérhæfa sig í málaflokknum. Vegna fjölgunar skaðabótamála hafa komið til úrlausnar ný álitaefni á þessu sviði réttarins. Umfjöllunarefni ritgerðarinnar er meðal þessara nýju álitaefna. Kemur til skoðunar áhrif þess hvenær tjónþoli leitar læknis eftir slys á sönnun orsakatengsla milli líkamstjóns og slyss, og hvort viðmiðunarregla sé í mótun varðandi þetta tímamark læknisheimsókna. Lítið er um skrif fræðimanna um þennan þátt sönnunarmatsins í dómsmálum á sviði skaðabótaréttar. Verður því að skoða dómaframkvæmd í slíkum málum til þess að varpa ljósi á þennan þátt. Í öðrum kafla verður fjallað um skilyrði skaðabótaábyrgðar með sérstakri áherslu á orsakatengsl. Í þriðja kafla verður fjallað um sönnun orsakatengsla, framkvæmd mats á orsakatengslum og þau gögn sem stuðst er við. Í fjórða kafla verður leitast við að varpa ljósi á hvort dómstólar líti til tímamarks læknisheimsóknar tjónþola við sönnun á orsakatengslum milli heilsufarslegra afleiðinga og slysatburðar. Ef svo reynist vera verður fjallað um hvort ákveðin viðmiðunarregla sé í mótun hjá dómstólum um hversu langt má líða frá slysi þar til tjónþoli leitar læknis án þess að það hafi áhrif á sönnunarmat. Verða þessi álitaefni skoðuð með því að rýna í dómaframkvæmd Hæstaréttar Íslands og héraðsdóma þar sem við á.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
BA-ritgerðin.pdf | 245.93 kB | Opinn | Meginmál | Skoða/Opna | |
ForsíðaKlara.pdf | 140.38 kB | Opinn | Forsíða | Skoða/Opna |