Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/2046
Markmið þessa verkefnis var að skoða hvort nýútskrifaðir þroskaþjálfar starfi í búsetuþjónustu fólks með þroskahömlun? Ef ekki, hverjar eru þá ástæðurnar fyrir því og hvað er til ráða til að gera störf á sambýlum og á öðrum stöðum, þar sem fatlað fólk býr, aðlaðandi fyrir nýútskrifaða þroskaþjálfa. Við rannsóknina var beitt blandaðri tækni sem byggðist á tvenns konar könnunum sem að lagðar voru fyrir þátttakendur í gegnum síma og í kennslustund í Kennaraháskóla Íslands. Einnig voru tekin hálfopin viðtöl við 3 þroskaþjálfa og úrvinnsla þeirra unnin í samræmi við úrvinnslu eigindlegra rannsókna. Þátttakendur voru 60 þroskaþjálfar sem höfðu útskrifast á árunum 2005-2007 og 28 þroskaþjálfanemar sem stefndu að útskrift vorið 2008. Gagnaöflunin fór fram í mars og apríl 2008.
Það kom í ljós að 27% eða 17 þroskaþjálfanna störfuðu við búsetuþjónustu, þar af 15 í stjórnunarstöðum. Af 28 þroskaþjálfanemunum voru einungis 2 ákveðnir í að starfa við búsetuþjónustu fullorðinna eftir útskrift, sem hlýtur að teljast umhugsunarefni.
Helstu atriði sem þátttakendur töldu að þyrfti að skoða varðandi búsetuþjónustuna voru: Koma á sveigjanlegri vinnutíma og að laun þurfi að vera í samræmi við ábyrgð og álag. Það þarf að fjölga fagfólki á starfseiningunum og skoða hvað er fólgið í starfsskyldunum. Það þarf að vinna með viðhorf gagnvart starfinu, auka kynningu á því og huga að stöðu búsetuþjónustunnar í náminu.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
Anna Hlin_lokaverkefni.pdf | 604.21 kB | Lokaður | Heildartexti |