is Íslenska en English

Lokaverkefni (Bakkalár)

Háskóli Íslands > Félagsvísindasvið > B.A./B.Ed./B.S. verkefni - Félagsvísindasvið >

Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/20747

Titill: 
  • 4. mgr. 202. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940. Mörk tilraunar og fullframins afbrots
Námsstig: 
  • Bakkalár
Útdráttur: 
  • Með tækniþróun síðastliðinna ára hefur flæði upplýsinga orðið mun meira. Það hefur haft í för með sér aukið aðgengi að lífi einstaklinga. Gerendur kynferðisbrota gegn börnum hafa nýtt sér þetta aukna aðgengi með því að koma sér í samband við aðra gerendur, dreifa barnaklámi, staðsetja börn og hafa við þau samskipti svo eitthvað sé nefnt. Löggjafinn stóð því frammi fyrir ákveðnu vandamáli varðandi löggjöf en þá kemur 4. mgr. 202. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940 (hér eftir nefnd hegningarlög eða hgl.) til sögunnar. Henni var ætlað að sporna við þessu aukna aðgangi og gefa kost á að grípa fyrr inn í aðstæður en áður.
    4. mgr. 202. gr. hgl. er tiltölulega ný grein og hefur þar af leiðandi ekki verið mikið notuð í framkvæmd. Helsta álitamálið er því hvaða háttsemi leiðir til sakfellingar fyrir fullframið afbrot og þá hvaða háttsemi leiðir til refsingar fyrir tilraunarverknað. Til þess að svara þeirri spurningu verður fyrst að skoða hvernig afbrot eru flokkuð með áherslu á flokkun refsiákvæða eftir fullframningarstigi þeirra. Í gildandi lögum er ekki til nein almenn regla um það hvenær afbrot telst fullframið. Það er því skýringaratriði refsiákvæðis hverju sinni. Eftir að búið er að gera grein fyrir flokkun afbrota verður því að líta til tilraunarákvæðis almennra hegningarlaga og þá hvað telst falla undir tilraunarverknað samkvæmt íslenskum rétti. Með tilraun er átt við það þegar einstaklingur hefur tekið ákvörðun og sýnt ásetning um að vinna verk af hendi sem refsing er lögð við í lögum. Síðast en ekki síst verður farið í umfjöllun á 4. mgr. 202. gr. hgl. og þá hvenær afbrot telst fullframið. En til að svara þeirri spurningu hvenær sakfellt yrði fyrir fullframið afbrot eða tilraun verður að líta út fyrir landsteina þar sem 4. mgr. 202. gr. hgl. hefur lítið verið notuð í framkvæmd. Hér verður einungis litið til Noregs þar sem 4. mgr. 202. gr. hgl. sækir fyrirmynd sína í sambærilegt ákvæði í Noregi.

Samþykkt: 
  • 9.4.2015
URI: 
  • http://hdl.handle.net/1946/20747


Skrár
Skráarnafn Stærð AðgangurLýsingSkráartegund 
forsíða.pdf162.3 kBOpinnForsíðaPDFSkoða/Opna
lokaskil ingunn.pdf315.84 kBOpinnMeginmálPDFSkoða/Opna