is Íslenska en English

Lokaverkefni (Meistara)

Háskóli Íslands > Heilbrigðisvísindasvið > Meistaraprófsritgerðir - Heilbrigðisvísindasvið >

Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/20767

Titill: 
  • Titill er á ensku The effects of iv. lidocaine on inflammatory factors and circulation in burn injured rats
  • Áhrif lídókaíns í æð á bólguþætti og blóðrás í brunasköðuðum rottum
Námsstig: 
  • Meistara
Útdráttur: 
  • Útdráttur er á ensku

    Burn injury is one of the most severe form of trauma and can cause an unbearable pain sensation, which is difficult to manage and has generally been treated with large doses of opioids that can cause severe side effects, such as respiratory depression. Lidocaine given intravenously (iv.) has been shown to have analgesic effect and reduce pain sensation in burn injury patients and reduced opioid requirement. The analgesic effect of iv. lidocaine is poorly understood, but lidocaine has shown extensive anti-inflammatory effects by e.g. diminishing the formation and effects of inflammatory mediators. Burn injury causes the release of a large amount of cytokines which are known to be the main regulators of the immune response and can stimulate nociception directly and indirectly. Thus, it is interesting to study the effects of lidocaine on pro- and anti-inflammatory cytokines in second degree burn injury. That might give insight into some of its analgesic properties. In addition, there is evidence that the effects might be centrally mediated as well, but that is beyond the scope of this study.
    In this study, blood samples were collected from anaesthetized second degree burn injured rats, receiving randomized treatment of either iv. lidocaine or saline infusion. The injury was induced by immersing the hind limbs into 80°C hot water for 10 sec. Concentration of acute pro-inflammatory (IL1β, IL-6, TNF-α, IL-8, and rCRAMP/LL-37), other pro-inflammatory (IL-2, IL-5, IFN-γ), and antiinflammatory (IL-4, IL-10, IL-13) mediators were measured in plasma. In addition, heart rate (HR) and mean arterial pressure (MAP) were recorded during the experiment.
    The results show a significant increase in the levels of TNF-α, IL-1β, and IL-6 (p=0.007; p=0.007; p<0.001, respectively) in plasma, 2 hours after the burn injury. However, there were no significant effects of i.v. lidocaine on cytokine levels, rCRAMP/LL-37 level, HR or MAP.
    Increase in the levels of acute inflammatory cytokines suggests that the burn model was effective, and can be used to study the effect of lidocaine (iv.) in second-degree burn injury in rats. However, the iv. lidocaine dose, 2.0 mg kg-1 bolus followed by 1 mg kg-1 h-1 infusion for 60 min, failed to show any significant effects on inflammatory factors or circulation. There is a possibility that the dose might be too low to induce a detectible effect, and therefore further studies are required.

  • Sársauki af völdum bruna getur verið óbærileg upplifun, sem fer þá aðallega eftir stærð og dýpt brunasársins. Stórt annars stigs brunasár er mjög alvarlegur áverki sem er ýmsum vandkvæðum bundinn. Þörf er á að gefa stóra skammta af morfíní í æð til að lina sársaukann, sem hefur sínar aukaverkanir, m.a. öndurnarbælandi áhrif. Tilfelli hafa sýnt að lídókaín í æð getur haft kröftug sársaukadeyfandi áhrif í sjúklingum með alvarlegan annars stigs bruna og minnkaða þörf á morfíni. Ekki er vitað hvernig þessi verkjastillandi áhrif lídókaíns er framkölluð, en sýnt hefur verið fram á að lídókaín getur haft víðtæk bólgueyðandi áhrif með því að draga úr myndun og áhrifum bólgumiðlara. Mikil losun verður á cytókínum í brunaskaða en cytókín eru þekkt fyrir að taka þátt í stjórnun ónæmissvarsins og geta haft bein eða óbein áhrif á sársaukaskyn. Því er áhugavert að skoða áhrif lídókaíns á bólguþætti í annars stigs brunatilfelli. Þá eru einnig vísbendingar um að sársaukaminnkandi áhrif lídókaíns gætu verið í miðtaugakerfinu, en ekki verður farið í það nánar hér.
    Blóðsýni voru tekin úr svæfðum brunasköðuðum rottum sem fengu lídókaín- eða saltlausn. Annars stigs brunaskaði var framkallaður með því að dýfa aftari limum í 80°C heitt vatn í 10 sek. Styrkur bólguhvetjandi miðlara (IL-1β, IL-6, TNF-α, IL-8, and rCRAMP) sem taka þátt í upphafs bólgusvari, aðrir bólguhvetjandi miðlarar (IL-2, IL-5, IFN-γ) og bólguhamlandi miðlarar (IL-4, IL-10, IL-13) voru mældir í plasma. Auk þess var fylgst með áhrifum lídókaíns á hjartsláttartíðni og meðalslagæðaþrýsting.
    Helstu niðurstöður sýndu aukningu í upphafs bólguþáttum (TNF-α, IL-1β, and IL-6) 2 klst eftir brunaskaðann (p=0,007; p=0,007; p<0,001). Hinsvegar tókst ekki að sýna fram á marktæk áhrif af lídókaíni í þeim styrk sem prófaður var, hvorki á cytókínum, rCRAMP/LL-37, hjartsláttartíðni eða meðalslagæðaþrýstingi.
    Aukning í upphafs bólguþáttum við brunaskaðann gefur til kynna að brunamódelið henti til að skoða áhrif lídókaíns í æð í annars stigs bruna í rottum. Hinsvegar hafði lídókaín skammturinn 2.0 mg kg-1 bólus og 1 mg kg-1 klst-1 innflæði ekki marktæk áhrif á bólguþætti. Ekki er útilokað að skammtur lídókaíns hafi verið of lágur og frekari rannsóknir þarf til að útiloka þann möguleika.

Styrktaraðili: 
  • Rannsóknarsjóður Háskóla Íslands
Samþykkt: 
  • 14.4.2015
URI: 
  • http://hdl.handle.net/1946/20767


Skrár
Skráarnafn Stærð AðgangurLýsingSkráartegund 
Sif Ólafsdóttir.pdf1.25 MBOpinnHeildartextiPDFSkoða/Opna