is Íslenska en English

Lokaverkefni (Meistara)

Háskóli Íslands > Hugvísindasvið > Meistaraprófsritgerðir - Hugvísindasvið >

Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/20926

Titill: 
  • Sólon Islandus – hetjusaga? „Vítalismi“ í íslenskum bókmenntum 1900–1940
Námsstig: 
  • Meistara
Útdráttur: 
  • Í kringum aldamótin 1900 kom fram á sjónarsviðið ákveðin tegund lífheimspeki, svokallaður „vítalismi“, sem fól í sér að athygli var beint að lífi mannsins í breyttum heimi nútímans. Áhersla var lögð á uppruna og tengingu einstaklings við stærra samhengi, einkum við þjóðarheild og náttúruna. Fjölmargir lista- og menntamenn í Evrópu hölluðu sér að hugmyndafræði af þessum toga og þróuðu hana áfram fram á millistríðsárin. Í þessari ritsmíð er leitast við að sýna fram á áhrif „vítalismans“ á íslenskar bókmenntir á fyrri hluta síðustu aldar. Sérstaklega er staldrað við heimspekilegan grundvöll stefnunnar og þá helst við ákveðnar kenningar þeirra Friedrichs Nietzsches og Henris Bergsons. Fjallað er um skrif Sigurðar Nordals prófessors frá því um 1920 út frá þessu samhengi auk þess sem tvö skáldverk Guðmundar G. Hagalíns, Brennumenn (1927) og Sturla í Vogum (1938), eru gaumgæfð. Skáldsaga Davíðs Stefánssonar frá Fagraskógi, Sólon Islandus (1940), er þó burðarás í bókmenntalegri umfjöllun síðari hluta ritgerðarinnar en þrátt fyrir að um sé að ræða sögulega skáldsögu má þar greina fjöldamörg kennimerki ritunartímans, meðal annars „vítalismann“.

Samþykkt: 
  • 4.5.2015
URI: 
  • http://hdl.handle.net/1946/20926


Skrár
Skráarnafn Stærð AðgangurLýsingSkráartegund 
hjalti_thorleifsson_maritgerd2.pdf908.86 kBLokaður til...05.05.2115HeildartextiPDF