Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/2196
Könnuð voru áhrif lýðfræðilegra og klínískra breyta á brottfall úr 5 vikna hugrænni
atferlismeðferð í hópi. Meðferðin, sem er tilraunaverkefni á vegum Landspítala Háskólasjúkrahúss,
fór fram á átta heilsugæslustöðvum á höfuðborgarsvæðinu og landsbyggðinni. Þátttakendur voru 441
skjólstæðingur heilsugæslu (82,5% konur), flestir með þunglyndi og kvíðaröskun. Brottfall úr meðferð
var skilgreint á þrjá vegu: Ekki mætt í síðasta bókaða tíma, mætt í færri en þrjá tíma og mætt í færri
en fjóra tíma (miðgildisskipting). Kannaður var munur á þeim sem hófu og hófu ekki meðferð (mættu
bara í inntökuviðtal) og þeim sem mættu og mættu ekki í eftirfylgdartíma eftir þrá mánuði.
Skilgreiningin ,,ekki mætt í síðasta bókaða tíma“ aðgreindi brottfallna á fleiri breytum en
tímafjöldaskilgreiningarnar. Áhrif breyta voru ekki mikil. Þrepa-hlutfallagreining (logistic regression)
sýndi að vægari depurðareinkenni (sp.1 á BDI-II), að reykja, búa á höfuðborgarsvæðinu og vera ekki
háskólamenntaður spáði best fyrir um brottfall úr meðferðinni og skýrði um 10% dreifingar. Að
reykja, hafa ekki áður farið í meðferð við sama vanda, stunda ekki líkamsrækt, búa í höfuðborginni og
hafa meiri einkenni á spurningu 4 á DAS-A skýrðu 8% þess að mæta ekki í eftirfylgd. Karlkyn,
þekking á hugrænni atferlismeðferð og minni ánægjumissir (sp.4 á BDI-II) spáðu best fyrir um það að
hefja ekki meðferð og skýrðu saman 6% dreifingar.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
Thorgerdur_Gudmundsdottir_fixed.pdf | 589.54 kB | Opinn | Heildartexti | Skoða/Opna |