Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/22205
Snemma á nítjándu öld bárust hingað til lands dansar sem í daglegu máli eru kallaðir gömlu dansarnir og nutu þeir fljótt mikillar hylli hjá Íslendingum. Margir þessara dansa kröfðust hljóðfæraundirleiks sem sjaldnast var tiltækur í landi þar sem hljóðfæri voru fáséð. Því þróaðist hefð fyrir sérkennilegum söng sem studdi dansinn. Söngurinn var textalaus en tónlistin trölluð og var söngurinn kallaður í daglegu máli trall. Trallið breiddist út og þekktist það um allt land. Förumenn gerðu sér brauð úr hinni nýju list auk þess sem að almenningur hefur brugðið því fyrir sig á skemmtunum. Framan af tuttugustu öld fór að grafa undir trallinu en þar mun almennari hljóðfæraeign riðið baggamuninn. Á tæpum hundrað árum hefur mest öll vitneskja um trall-hefðina horfið úr þjóðarsál Íslendinga en örfá lög eru til vitnis um trallið. Lögin segja sögu tónlistar sem átti upptök sín í hljóðfæratónlist Evrópu en fékk nýja mynd í trölluðum söng Íslendinga.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
Lokaritgerð+ÞÖD.pdf | 1.96 MB | Opinn | Heildartexti | Skoða/Opna |