is Íslenska en English

Lokaverkefni (Meistara)

Háskóli Íslands > Hugvísindasvið > Meistaraprófsritgerðir - Hugvísindasvið >

Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/22709

Titill: 
  • Titill er á ensku Number Symbolism in Old Norse Literature: A Brief Study
Námsstig: 
  • Meistara
Höfundur: 
Leiðbeinandi: 
Útdráttur: 
  • Útdráttur er á ensku

    It is generally agreed that some numbers such as three and nine which appear frequently in the two Eddas hold special significances in Norse mythology. Furthermore, numbers appearing in sagas not only denote factual quantity, but also stand for specific symbolic meanings. This tradition of number symbolism could be traced to Pythagorean thought and to St. Augustine’s writings. But the result in Old Norse literature is its own system influenced both by Nordic beliefs and Christianity. This double influence complicates the intertextuality in the light of which the symbolic meanings of numbers should be interpreted. At the same time, the influence is better examined because of the cultural collision reflected in number symbolism.
    This thesis focuses on eight special numbers (three, seven, eight, nine, ten, twelve, thirteen and eighteen) giving special attention to their symbolism. It then turns to explain how the symbolism of these numbers functions in certain sagas or some specific episodes to suit their author’s needs. Saga writing is a process combining historical accounts and imaginary additions. Just like the four methods of allegorical interpretation to explain the Bible, saga reading can thus also be made at different levels.

  • Það er almennt talið að ákveðnar tölur, t.d. þrír og níu sem koma oft fyrir bæði í fornkvæðum og Eddu Snorra Sturlusonar, hafi sérstaka merkingu í norrænni goðafræði. Enn fremur virðast tölur í sögum ekki einvörðungu einvörðungu vera notaðar til að tíunda staðreyndir um fjölda, heldur líka stundum vegna táknrænnar merkingar sinnar. Hefð fyrir táknrænu gildi talna má rekja aftur Pýþagórasar og síðar skrifa Ágústínusar kirkjuföður. Hún birtist þó í norrænum miðaldabókmenntum sem sjálfstætt kerfi, mótað í senn af goðsögum og kristni. Þessi tvíþættu áhrif verða til þess að það verður örðugra að lesa í tölurnar og merkingu þeirra. Á sama tíma verða áhrif þeirra sýnilegri vegna menningarlega árekstra sem endurspeglast í táknrænu gildi talnanna.
    Í ritgerðinni er sjónum beint að átta tölum (þrír, sjö, átta, níu, tíu, tólf og átján) og táknrænu gildi þeirra. Síðan er gerð tilraun til að skýra hvernig þessar tölur birtast í ákveðnum frásögnum fornbókmenntanna og eru beittar af höfundi til að gefa merkingu þeirra til kynna. Höfundar fornsagna tvinnuðu saman sögulegum atburðum og viðbótum sem þeir sköpuðu sjálfir. Á sama hátt og lesa mátti Biblíuna á fernan hátt, má túlka fornsögurnar á mörgum plönum.

Samþykkt: 
  • 7.9.2015
URI: 
  • http://hdl.handle.net/1946/22709


Skrár
Skráarnafn Stærð AðgangurLýsingSkráartegund 
Number Symbolism in Old Norse Literature.pdf1.29 MBOpinnHeildartextiPDFSkoða/Opna