is Íslenska en English

Grein

Háskóli Íslands > Menntavísindasvið > Rafræn tímarit >

Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/24355

Titill: 
  • Space for play : the dilemma of radical outdoor education
Útgáfa: 
  • Desember 2015
Útdráttur: 
  • Útdráttur er á ensku

    Learning takes place through experiencing something new and connecting it to previous experience. John Dewey thought of such continuity as a precondition for learning, arguing that in order for new experience to be educationally significant, or educationally positive, it would need to have certain continuity with previous experience. I refer to this generic idea as the continuity thesis. I use the phrase radical outdoor education to refer to educational practices that are designed to make a sharp break with previous experience of those involved in the role of students by being set in outdoor surroundings that are utterly new for the students and which they have never seen before, or by posing challenges that they have not encountered before. The more radical the setting is, the less it has in common with previous experience of the students.
    The continuity thesis and radical outdoor education refer to two views of education, both of which seem plausible (and both of which are variously supported by empirical evidence). The first emphasizes continuity while the second emphasizes a sharp break with continuity. This is puzzling. To be more precise, the continuity thesis seems initially plausible, but it is incompatible with the claim that radical educational settings, which make a sharp break with previous experience, are conducive to learning. I shall refer to this as the dilemma of radical educational settings. In this paper I address the dilemma by exploring the concept of experience itself, the role of nature in providing new and potentially transformative experience and the relevance for education of what I call morally significant experience.

  • Nám á sér stað fyrir tilverknað nýrrar reynslu sem maður tengir fyrri reynslu. John Dewey leit á slíka samfellu sem forsendu náms og færði rök fyrir því að til þess að ný reynsla stuðlaði að námi, eða hefði jákvætt menntunargildi, þá þyrfti hún að hafa tiltekin tengsl við fyrri reynslu. Ég kalla þetta samfellukenninguna. Ég nota orðasambandið róttæk útimenntun til að vísa til menntunar eða kennslu sem er skipulögð þannig að reynsla þátttakenda verði algerlega ný eða framandi og myndi ekki samfellu við fyrri reynslu. Því nýstárlegri eða meira framandi sem reynslan er, þeim mun minna á hún sameiginlegt með fyrri reynslu. Í róttækri útimenntun er það sem gerir hana róttæka einmitt það sem á að stuðla að námi.
    Samfellukenningin og róttæk útimenntun vísa til tveggja hugmynda um nám sem virðast báðar raunhæfar (og eru studdar margvíslegum gögnum). Sú fyrri leggur áherslu á samfellu en sú síðari leggur áherslu á uppbrot. Þetta er þverstæðukennt. Nánar tiltekið; samfellukenningin virðist sennileg en fer í bága við þá hugmynd að róttækt uppbrot samfellu sé líklegt til að stuðla að menntun. Ég kalla þetta þverstæðuna um róttækar kringumstæður menntunar. Ég fer í saumana á þessari þverstæðu með því að skoða sjálft hugtakið um reynslu, mikilvægi náttúru í að stuðla að nýrri og mögulega umbreytandi reynslu og menntunarlegt mikilvægi þess sem ég kalla siðferðilega mikilvæg reynsla.

Birtist í: 
  • Netla
ISSN: 
  • 1670-0244
Athugasemdir: 
  • Sérrit 2015 um útinám
Samþykkt: 
  • 9.5.2016
URI: 
  • http://hdl.handle.net/1946/24355


Skrár
Skráarnafn Stærð AðgangurLýsingSkráartegund 
Jónsson - 2015 - Space for play The dilemma of radical outdoor education - Netla.pdf479.43 kBOpinnHeildartextiPDFSkoða/Opna