is Íslenska en English

Lokaverkefni (Bakkalár)

Háskóli Íslands > Heilbrigðisvísindasvið > B.S. verkefni - Heilbrigðisvísindasvið >

Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/27581

Titill: 
  • Titill er á ensku Autoimmune Encephalitis - A comparison of patients with anti-GAD and anti-NMDAR antibodies
  • Heilabólga af völdum sjálfsofnæmis - Samanburður á sjúklingum með anti-GAD og anti-NMDAR mótefni
Námsstig: 
  • Bakkalár
Leiðbeinandi: 
Útdráttur: 
  • Útdráttur er á ensku

    Autoimmune Encephalitis
    A comparison of patients with anti-GAD and anti-NMDAR antibodies
    Daníel Kristinn Hilmarsson1, Radu Constantinescu2,3
    1Department of Medicine, University of Iceland, Reykjavík, Iceland; 2Institute of Neuroscience and Physiology at Sahlgrenska Academy, University of Gothenburg, Göteborg, Sweden; 3Department of Neurology, Sahlgrenska University Hospital, Göteborg, Sweden.
    Introduction: Autoimmune encephalitis (AIE) comprises a group of disorders characterized by rapidly progressive short-term memory deficits, psychiatric symptoms and/or epileptic seizures. They are generally considered to be caused by immunological mechanisms, including autoantibodies directed against different neuronal antigens. The clinical presentation, effect of treatment and long-term outcome of these patients is variable and may differ between antibody groups. Results from recent studies indicate that early diagnosis and treatment may result in better recovery. In this study we compare AIE patients with anti-glutamic acid decarboxylase (GAD) antibodies and patients with anti-N-methyl-D-aspartate receptor (NMDAR) antibodies.
    Materials and Methods: Three follow-up periods were established; onset, a baseline visit and 12 months from the baseline visit. Onset was defined as the date of onset of symptoms and the associated hospital visit and baseline visit as the closest date of return for each patient (median: 86 days after onset, range: 4-435). Clinical data and lab results were collected retrospectively for these periods. Scores on the Karnofsky performance scale and the modified Rankin scale as well as ability to work were used to assess a patient's state and recovery. Fisher's exact test was performed with JMP for associations and Mann-Whitney U test was used to compare median values with RStudio.
    Results: Out of 41 AIE patients treated at Sahlgrenska University Hospital, five had anti-GAD antibodies, three had anti-NMDAR antibodies and one had both. These patients were subsequently classified into three groups, for comparison. The median age at disease onset was 38 years (range: 18-65), 78% were female (n=7). No patient was correctly diagnosed with AIE or given appropriate treatment measures at onset, making all of them return for the baseline visit. At that time, both groups had more severe symptoms and anti-NMDAR patients were more likely to have personality changes than patients with anti-GAD antibodies (p=0,0179). There were non-significant trends for anti-GAD patients to have AIE related abnormalities on brain magnetic resonance imaging (p=0,1964) and to respond better to immunosuppressive treatment (IST) (p=0,1964) compared to anti-NMDAR patients.
    Conclusions: The results of this study indicate that anti-GAD patients might respond better to IST than patients with anti-NMDAR encephalitis, as opposed to earlier published findings. However, our patient group was very small and data was collected retrospectively. Therefore, this investigation should be repeated prospectively, in a larger patient group, over a longer period of time. The way our results differ from earlier findings, as well as the fact that none of these patients got correctly diagnosed at onset, emphasises the need for further research of these different groups of AIE.

  • Heilabólga af völdum sjálfsofnæmis
    Samanburður á sjúklingum með anti-GAD og anti-NMDAR mótefni
    Daníel Kristinn Hilmarsson1, Radu Constantinescu2,3
    1Læknadeild Háskóla Íslands, Reykjavík, Ísland; 2Stofnun Sahlgrenska Akademíunnar fyrir taugavísindi og lífeðlisfræði, Háskólinn í Gautaborg, Gautaborg, Svíþjóð; 3Taugadeild Sahlgrenska Háskólasjúkrahúss, Gautaborg, Svíþjóð.
    Inngangur: Heilabólga af völdum sjálfsofnæmis (AIE) er fjölbreyttur hópur sjúkdóma sem einkennist af hraðversnandi nærminnistruflunum, geðrænum einkennum og/eða flogum. Þeir eru taldir geta orsakast af breytingum á ónæmiskerfinu, einna helst með myndun fjölda sjálfsmótefna gegn mótefnavökum í taugavef. Hvernig klínísk birtingarmynd sjúklinganna er, hvernig þeir svara meðferð og hversu vel þeim farnast er misjafnt og getur það tengst því hvaða mótefni á í hlut. Nýlega birtar greinar gefa til kynna að snemm greining og viðeigandi meðferð geti bætt batahorfur. Í þessari rannsókn berum við saman tvo undirhópa AIE sjúklinga, þá með anti-glutamic acid decarboxylasa (GAD) mótefni og þá með anti-N-methyl-D-aspartate viðtaka (NMDAR) mótefni.
    Efni og aðferðir: Þrjú uppvinnslutímabil voru ákveðin; upphaf, grunnheimsókn og 12 mánaða eftirfylgni frá grunnheimsókninni. Upphaf var skilgreint sem upphaf einkenna og tilheyrandi sjúkrahússheimsókn og grunnheimsóknin var fyrsta endurkoma hvers sjúklings á spítala (miðgildi: 86 dögum eftir upphaf, spönn: 4-435). Klínískum gögnum og rannsóknarniðurstöðum var safnað með afturvirkum hætti fyrir þessi tímabil. Stigun á mælikvarða Karnofskys fyrir getu og á breytta Rankin mælikvarðanum sem og færni einstaklinganna til vinnu voru notuð til að meta ástand sjúklings og bata. Fisher's exact próf var notað fyrir samanburð á tengslum milli hópanna tveggja með forritinu JMP en miðgildi voru borin saman með Mann-Whitney U prófi með RStudio.
    Niðurstöður: Af 41 sjúklingi með AIE sem hefur fengið meðferð á Sahlgrenska Háskólasjúkrahúsinu voru fimm með anti-GAD mótefni, þrír með anti-NMDAR mótefni og einn sjúklingur með bæði. Þeim var í kjölfarið skipt í þrjá mismunandi hópa. Miðgildi aldurs sjúklinganna við upphaf var 38 ár (spönn: 18-65), 78% voru konur (n=7). Enginn sjúklinganna var greindur með AIE eða fékk viðeigandi meðferð við upphaf, sem olli því að allir komu aftur í það sem var kallað grunnheimsókn. Á þeim tímapunkti voru báðir hóparnir með alvarlegri einkenni. Anti-NMDAR sjúklingarnir voru líklegri til að vera með persónuleikabreytingar heldur en sjúklingar með anti-GAD mótefni (p=0,0179). Tilhneiging, þó ómarktæk, sást til að anti-GAD sjúklingarnir væru frekar með AIE tengda afbrigðileika á segulómun á heila sem og að þeir svöruðu ónæmisbælandi meðferð betur en sjúklingar með anti-NMDAR mótefni.
    Ályktun: Niðurstöður þessarar rannsóknar gefa til kynna að anti-GAD sjúklingar gætu svarað ónæmisbælandi meðferð betur heldur en sjúklingar með anti-NMDAR mótefni, þvert á niðurstöður annarra rannsókna. Þó skal því haldið til haga að sjúklingahópurinn í þessari rannsókn hafi verið lítill og gögnunum safnað með afturvirkum hætti. Þessa rannsókn ætti að endurtaka með framvirkum hætti, fyrir stærri sjúklingahóp og yfir lengri tíma. Munurinn á þessum niðurstöðum og niðurstöðum annarra rannsókna sem og að enginn þessara sjúklinga hafi fengið rétta greiningu við upphaf, endurspeglar mikilvægi þess að halda áfram að rannsaka þessa mismunandi sjúklingahópa AIE.

Samþykkt: 
  • 12.5.2017
URI: 
  • http://hdl.handle.net/1946/27581


Skrár
Skráarnafn Stærð AðgangurLýsingSkráartegund 
Daníel Kristinn Hilmarsson - Autoimmune Encephalitis - A comparison of patients with anti-GAD and anti-NMDAR antibodies.pdf2.44 MBOpinnHeildartextiPDFSkoða/Opna
Skemmuyfirlýsing- Daníel Kristinn Hilmarsson - Autoimmune Encephalitis.pdf435.72 kBLokaðurPDF