Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/3048
Á síðustu 10-15 árum hafa aftanlæristognanir verið algengustu meiðslin í knattspyrnu karla. Tilgangur rannsóknarinnar var að kanna það hvort munur sé á tímasetningu hámarksvöðvasamdráttar aftanlærisvöðva miðað við hælstuð í hámarksspretti og hvort vöðvavinna aftanlærisvöðva breytist við þreytu. Þátttakendur voru 20 knattspyrnumenn í úrvals- og 1.deild karla. Í upphafi fengu þeir spurningalista þar sem spurt var um aldur, leikjafjölda og meiðslasögu. Þátttakendur í rannsóknarhópi höfðu sögu um aftanlæristognun í öðru læri á tímabilinu janúar-september 2008. Leikmenn í viðmiðunarhópi höfðu ekki sögu um aftanlæristognanir sl. 2 ár fyrir rannsókn. Þátttakendur hlupu 8x30 m spretti á hámarkshraða. Vöðvarafrit og háhraðamyndavél voru notuð til að safna gögnum til greiningar í tveimur sprettum í óþreyttu ástandi og tveimur í þreyttu ástandi. Tími var mældur í öllum sprettum. Niðurstöður voru ekki marktækar. Niðurstöður sýndu hvorki marktækar breytingar á milli rannsóknarhóps og viðmiðunarhóps né á milli fóta einstaklinga í rannsóknarhópi.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
BS_EHP_fixed[1].pdf | 1.26 MB | Opinn | Heildartexti | Skoða/Opna |