Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/3380
Þróunarsamvinna er orðin einn af „hornsteinum“ íslenskrar utanríkisstefnu eins og
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir utanríkisráðherra segir í skýrslu sem gefin var út af
utanríkisráðuneytinu um konur, frið og öryggi í mars 2008. Landsfélag UNIFEM
á Íslandi er eitt þeirra félaga sem hefur notið góðs af þessari nýju stefnu íslenskra
stjórnvalda en það hefur vaxið hröðum skrefum og styrkst á síðustu árum. Það
hefur gerst samfara auknum áhuga íslenskra stjórnvalda, einkageirans og
almennings á þróunarsamvinnu og málefnum kvenna í þróunarlöndum og á
stríðshrjáðum svæðum.
Markmið ritgerðarinnar er að gera grein fyrir sögu, aðferðum og áherslum
landsnefndar UNIFEM á Íslandi frá því hún var stofnuð árið 1989 með áherslu á
spurninguna hvað það sé sem stýri verkefnavali nefndarinnar. Stuðst er við
eigindlegar rannsóknaraðferðir og byggja niðurstöður ritgerðarinnar á viðtölum
við stjórnarkonur félagsins, þátttökuathugunum á fundum og samkomum og
greiningu fyrirliggjandi skriflegra gagna um félagið. Í ritgerðinni er fjallað um
upplifun og sýn kvenna sem setið hafa í stjórn félagsins, á starfsemi
landsnefndarinnar síðastliðin nítján ár. Fram koma skoðanir þeirra á ýmsum
málum sem varða félagið s.s. samskipti við styrkveitendur, höfuðstöðvar
UNIFEM sem og sýn þeirra á stöðu kvenna í þróunarlöndum og mikilvægi þess
að vinna að málaflokknum.
Niðurstöður rannsóknarinnar sýna að landsnefndin hefur að sumu leyti
haft frjálsræði í starfsaðferðum en verður þó alltaf að fylgja ákveðnum áherslum
og stefnumótun frá höfuðstöðvunum í New York. Verkefni eru gjarnan valin með
tilliti til möguleika á fjáröflun. Álit höfundar er að huga þurfi betur að gagnrýni
þriðja heims kvenna á hugmyndir og kenningar vestrænna femínista um konur í
þróunarlöndum og stöðu þeirra.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
Margret_Rosa_Jochumsdottir_fixed.pdf | 559.13 kB | Opinn | Heildartexti | Skoða/Opna |