Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/3706
Ritgerðin fjallar um tengsl ljóðlistar og tónlistar í víðum skilningi. Þau eru skoðuð með tækjum hugrænnar bókmenntafræði (e. cognitive poetics) sem er grein af hugrænum fræðum. Leitast er við að svara spurningunum: Eru tengsl á milli ljóðlistar og tónlistar? Ef svo er, í hverju eru þau fólgin? Hvernig skila hljómur og hrynfall sér í lestri og upplestri á ljóðum?
Í byrjun ritgerðarinnar er almenn umfjöllun um tónlist og tengsl hennar við hugræn fræði. Fjallað er um ljóð, stuðla og hrynjandi í ljóðum í samhengi við skrif Atla Ingólfssonar, Reuvens Tsur, Patricks Colm Hogan o.fl. Í framhaldi kemur stutt umfjöllun um muninn á hefðbundnum lestri ljóða í hljóði og flutningi þeirra.
Að lokinni almennri umfjöllun um efnið tekur við ljóðgreining á fjórum ljóðum. Ljóðin eru eftir ólík íslensk skáld á 20. öld. Þau eru skoðuð með tilliti til hljóms þeirra, mögulegs hrynbundins flutnings og almennra tengsla þeirra við tónlist. Fyrst er rætt um ljóðið Jakov Flíer leikur sónötu í b-moll eftir Chopin eftir Vilborgu Dagbjartsdóttur en þar eru áhugaverð tengsl milli hljóðheims ljóðsins og tónverksins. Í Dægurlagi eftir Sigfús Daðason má finna hrynbundna klifun. Ljóðið Á Gnitaheiði eftir Snorra Hjartarson er gott dæmi um línustik (e. enjambment). Í tengslum við ljóð úr ljóðabók Lindu Vilhjálmsdóttur Öll fallegu orðin er fjallað um ljóðdvöl (e. caesura) og áhrif þess á hljóm ljóðsins.
Tengsl ljóðlistar og tónlistar koma vel fram í ritgerðinni. Áhugavert er að skoða hrynjandi, línustik, ljóðdvöl og fleira í tengslum við flutning á ljóðum jafnt sem skynjun hlustandans. Vonandi reynist ritgerðin upphafið að frjórri umfjöllun um tónlist í ljóðum með hliðsjón af hugrænni bókmenntafræði.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
lokagerd_fixed.pdf | 305.22 kB | Opinn | Heildartexti | Skoða/Opna |