Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/3764
Í ritgerð þessari verður fjallað um þjófnað og ólögmæta meðferð fundins fjár. Ákvæði 244.
gr. og 246. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940 (hér eftir skammstöfuð hgl.)
Leitast verður við að varpa nokkru ljósi á inntak greinanna og gera grein fyrir helstu
atriðum þeirra. Umfjöllunin mun beinast að þeim atriðum sem helst greina þessi brot í sundur
en jafnframt verður farið yfir þá þætti sem sameiginlegir eru með þeim.
Litið verður stuttlega á hvaða hlutir það eru sem geta verið andlag auðgunarbrotanna,
hvaða munir það eru sem helst geta verið brotaandlög 244. gr. og 246. gr. hgl. og hvort
einhver munur er á þessum tveimur greinum hvað brotaandlag varðar. Þá verður farið yfir
vörsluhugtakið og leitast við að svara því hvaða réttaráhrif tengjast hinu almenna
vörsluhugtaki eignaréttarins.
Farið verður sérstaklega yfir vörsluhugtak refsiréttarins og könnuð þau atriði sem helst
hafa áhrif á það hvort hlutur telst í vörslum og hvaða merkingu það hefur fyrir aðgreiningu
ákvæðanna, að hlutur sé í vörslum. Með öðrum orðum, hvaða merkingu það hafi að hlutur
telst vörslulaus eða í vörslum umráðamanns. Þá verður flokkun varslna gerð skil til frekari
skýringa á hugtakinu.
Vikið verður að verknaðaraðferðum brotanna og hvenær brot teljast fullframin skv. 244.
gr. og 246. gr. hgl. og þau réttarfarslegu atriði sem eru tengd því.
Loks verður gerð grein fyrir sérstöku eðli brota sem heyra undir ólögmæta meðferð á
fundnu fé og gerð grein fyrir refsimörkum ákvæðanna.
Til frekari skýringa á einstökum þáttum ákvæðanna og beitingu þeirra verða dómar
hæstaréttar hafðir til hliðsjónar við umfjöllun.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
Sverrir_Berndsen_fixed.pdf | 210.89 kB | Opinn | Heildartexti | Skoða/Opna |