Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/4052
í 3. mgr. 122. gr. laga um verðbréfaviðskipti er útgefendum fjármálagerninga veitt heimild til
að fresta birtingu innherjaupplýsinga á eigin ábyrgð til að vernda lögmæta hagsmuni
útgefanda fjármálagerninga. Frestunin má þó ekki vera líkleg til að villa um fyrir almenningi og verður útgefandi að geta tryggt trúnað um upplýsingarnar.
Ritgerð þessari er ætlað að varpa frekara ljósi á frestun þessa, ástæðum og
réttlætissjónarmiðum sem liggja að baki frestuninni og hvaða áhrif hún hefur á
fjármálamarkaðinn í heild sinni. Einnig hvort útgefendur í raun hafi nýtt sér frestinn og hvaða áhrif upplýsingar hafa á markaðinn í heild sinni.
Höfundur komst að því að útgefendum beri nýta þessa heimild varlega þar sem upplýsingar á markaði endurspegla hið raunverulega verð fjármálagerninga. Ef þeim er þannig haldið frá markaðnum þá eru líkur á því að fjárfestar kaupi verðbréf fyrir of hátt verð eða of lágt á þeim tíma sem fresturinn stendur yfir.
Á hinn bóginn kann að vera nauðsynlegt fyrir útgefendur að fá svigrúm til að fullmóta
upplýsingarnar áður en þær birtast almenningi, en til að svo megi verða þurfa þeir að tryggja trúnað um þær og gæta þess að þær hafi ekki villandi áhrif á almenning.
Útgefendur þurfa því að líta til margra þátta þegar þeir nýta sér heimildina og hafa hugfast að frestunin hafi ekki slæm áhrif á markaðinn í heild.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
fridrik_efnisyfirlit.pdf | 46.41 kB | Opinn | Efnisyfirlit | Skoða/Opna | |
Fridrik_Bjarnason_fixed.pdf | 267.76 kB | Lokaður | Meginmál |