is Íslenska en English

Lokaverkefni (Meistara)

Háskóli Íslands > Félagsvísindasvið > Meistaraprófsritgerðir - Félagsvísindasvið >

Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/4221

Titill: 
  • Misneyting samkvæmt 31. gr. laga um samningsgerð, umboð og ógilda löggerninga nr. 7/1936
Titill: 
  • Exploitation according to Art. 31 of Act on contracts, agency and void legal instruments No. 7/1936
Námsstig: 
  • Meistara
Leiðbeinandi: 
Útdráttur: 
  • Ákvæði 31. gr. laga um samningsgerð, umboð og ógilda löggerninga nr. 7/1936 fjallar um misneytingu við samningsgerð. Á grundvelli ákvæðisins er hægt að ógilda löggerning að tilteknum skilyrðum uppfylltum og er ákvæðið því undantekning frá meginreglunni um skuldbindingargildi samninga. Markmið ritgerðarinnar er að gera grein fyrir efni 31. gr. samningalaga með hliðsjón af dómaframkvæmd og sjónarmiðum fræðimanna. Áður er þó stuttlega vikið að sögulegum aðdraganda ákvæðisins. Einnig er vikið að öðrum misneytingarákvæðum í íslenskri löggjöf og tengslum misneytingar við gerhæfisskort vegna andlegra annmarka. Sú umfjöllun miðast einkum við að lýsa hvað skilur á milli þessara ógildingarheimilda og 31. gr. samningalaga. Ákvæði 31. gr. samningalaga setur þrjú meginskilyrði fyrir ógildingu samnings. Í ritgerðinni er meðal annars fjallað um þessi skilyrði og réttaráhrif þess þegar þeim er fullnægt. Í fyrsta lagi verður að mega rekja viljayfirlýsingu loforðsgjafa til einhverra þeirra aðstæðna sem nefndar eru í ákvæðinu en í ritgerðinni er skoðað hvers konar tilvik falla undir þessar aðstæður. Í öðru lagi verður bersýnilegur mismunur að vera á hagsmunum aðila og er því lýst í ritgerðinni hvernig sá mismunur er metinn. Í þriðja lagi verður loforðsmóttakandi að hafa verið grandsamur um annmarka loforðsgjafa og verið ljóst að hann var að hagnast á samningi. Í ritgerðinni er að finna samantekt á öllum þeim dómum þar sem samningar hafa verið ógiltir með vísan til 31. gr. samningalaga og einnig samantekt á þeim dómum þar sem sakfellt hefur verið fyrir misneytingu samkvæmt 253. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940. Ýmsir norrænir fræðimenn telja að sjálfstæð þýðing 31. gr. samningalaga hafi farið minnkandi síðustu áratugi, einkum með tilkomu 36. gr. samningalaga og sérákvæða í neytendalöggjöf. Er stuttlega fjallað um þetta álitaefni og rökstutt að 31. gr. samningalaga hafi fullt gildi í íslenskum rétti enn þann dag í dag.

Athugasemdir: 
  • Verkefni lokað ótímabundið
Samþykkt: 
  • 6.1.2010
URI: 
  • http://hdl.handle.net/1946/4221


Skrár
Skráarnafn Stærð AðgangurLýsingSkráartegund 
Meistararitgerdpd_fixed[1].pdf507.59 kBLokaðurMeginmálPDF
Forsidaa_fixed-1.pdf48.32 kBLokaðurForsíðaPDF