Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/4780
Við lok Kalda stríðsins urðu breytingar á öryggismálum Evrópu. Farið var úr kerfi þar sem
tvö stórveldi stóðu andspænis hvort öðru, yfir í kerfi með einu ráðandi afli. Þetta ráðandi afl,
Bandaríkin, dró fljótt úr herafla sínum í Evrópu og voru skilaboðin sú að Evrópumenn skildu
sjá um sín mál sjálfir. Þegar ófriðurinn á Balkanskaga braust út á tíunda áratug síðustu aldar
þá varð fljótt ljós að Evrópuríkin höfðu ekki burði eða getu til að sjá um öryggismál álfunnar.
Endurskoðunar var þörf. Þessi endurskoðun varð til þess að öryggis- og varnarsamstarf
Evrópu þróaðist og Evrópa fór að taka meiri þátt en áður í friðargæsluverkefnum og öðru
slíku. Upphafið af þessu samstarfi var ekki ágreiningslaust. Bandaríkin, sem sáu fram á að
áhrif þeirra myndu minnka, voru ekki mjög hrifin af þessu. Tvær kenningar í
alþjóðastjórnmálum útskýra á vissan hátt mismunandi viðhorfs Bandaríkjanna og
Evrópumanna til öryggismála. Þær kenningar eru realismi og frjálslynd alþjóðahyggja.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
BA.pdf | 243.6 kB | Opinn | Meginmál | Skoða/Opna | |
forsíða.pdf | 28.84 kB | Opinn | Forsíða | Skoða/Opna |