is Íslenska en English

Lokaverkefni (Meistara)

Háskóli Íslands > Félagsvísindasvið > Meistaraprófsritgerðir - Félagsvísindasvið >

Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/4984

Titill: 
  • Greiðslustöðvun samkvæmt lögum um gjaldþrotaskipti o.fl. nr. 21/1991
Námsstig: 
  • Meistara
Leiðbeinandi: 
Útdráttur: 
  • Greiðslustöðvun er eitt þeirra úrræða sem skuldari sem á í verulegum fjárhagserfiðleikum á kost á að nýta sér til þess að ráða bót á þeim, að uppfylltum nánar tilgreindum skilyrðum. Tilgangur greiðslustöðvunar er að skuldarinn vinni bug á ógjaldfærni sinni, annaðhvort með því að semja um ný greiðslukjör og koma eignum í verð með það að markmiði að geta framvegis ráðið við greiðslur á gjalddaga, eða með því að leggja drög að niðurfærslu á ofauknum skuldum með nauðasamningi. Reglur um greiðslustöðvun er að finna í lögum um gjaldþrotaskipti nr. 21/1991, með síðari breytingum (hér eftir nefnd gþl.), en auk þess er að finna sérreglur um greiðslustöðvun í lögum um fjármálafyrirtæki nr. 161/2002, með síðari breytingum. Umfjöllun um greiðslustöðvun í þessari ritgerð er byggð á reglum laga um gjaldþrotaskipti, nema annað sé sérstaklega tekið fram. Skilyrði greiðslustöðvunar lúta í fyrsta lagi að skuldaranum sjálfum, sbr. 4.–6. gr. gþl. og 1. mgr. 10. gr. gþl. Í öðru lagi lúta skilyrðin að beiðni skuldara um greiðslustöðvun og fylgigögnum með henni, sbr. 7. gr. og 2. og 3. mgr. 10. gr. gþl., auk þess sem skuldari verður að leita heimildarinnar fyrir héraðsdómstóli sem erindi hans getur átt undir samkvæmt 8. gr. laganna. Í þriðja lagi lúta skilyrðin annars vegar að þeim aðstæðum sem verða að vera fyrir hendi þegar heimildarinnar er óskað, sbr. 10. gr. gþl., en hins vegar atvikum sem mega ekki vera fyrir hendi og valda því að héraðsdómari synji um heimild til greiðslustöðvunar, sbr. 1.–8. tölul. 2. mgr. 12. gr. gþl. Reglur um réttaráhrif greiðslustöðvunar er að finna í IV. kafla gþl., en þær lúta annars vegar að því að takmarka frelsi skuldarans til ráðstafana meðan á greiðslustöðvun stendur og hins vegar að því að vernda skuldara fyrir aðgerðum lánardrottna á umræddu tímabili. Meðan á greiðslustöðvun stendur gildir sú meginregla að skuldaranum er óheimilt að ráðstafa eignum sínum eða réttindum og stofna til skuldbindinga á hendur sér. Greiðslustöðvun hefur áhrif á lögbundinn rétt lánardrottna gagnvart skuldara og er því mikilvægt að réttindi lánardrottna við greiðslustöðvun séu tryggð eins og framast er unnt. Þá er mikilvægt að samvinna skuldara og lánardrottna takist vel ef úrræðið á að skila tilskyldum árangri, en dómstólar taka tillit til afstöðu lánardrottna við mat sitt á því hvort greiðslustöðvun skuli heimiluð. Á grundvelli upplýsinga úr málaskrá Héraðsdóms Reykjavíkur á árunum 1995–2009 má sjá að úrræðið greiðslustöðvun hefur ekki verið mikið notað á síðustu árum, en það hefur þó helst verið notað af aðilum sem hafa með höndum atvinnurekstur. Á fyrrgreindu tímabili var aðeins örfáum einstaklingum veitt heimild til greiðslustöðvunar og átti stærstur hluti þeirra sem heimildin var veitt það sameiginlegt að hafa með höndum atvinnurekstur af einhverju tagi.

Samþykkt: 
  • 5.5.2010
URI: 
  • http://hdl.handle.net/1946/4984


Skrár
Skráarnafn Stærð AðgangurLýsingSkráartegund 
Lögfræði_Greiðslustöðvun10.pdf726.73 kBLokaðurHeildartextiPDF