Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/5417
Mælitæki til að meta áhættuhegðun unglinga eru víða notuð erlendis og er ávinningur af notkun þannig tækja mikill. Hér á landi hafa slík mælitæki ekki verið lögð markvisst fyrir í skólum landsins og unnið eftir þeim. Tilgangur þessarar fræðilegu úttektar er að skoða mælitæki sem notuð eru erlendis, kosti þeirra og galla. Heimildaleit miðaðist við mælitæki sem notuð eru í skólum, ætluð unglingum á aldrinum 13-19 ára, fyrir bæði kyn, mæla margvíslega áhættuhegðun og eru á formi spurningalista. Sjö mælitæki uppfylltu þessi skilyrði.
Kostir þeirra eru m.a. markvissari meðferð og sparnaður hvað varðar fjárhag og tíma. Auk þess að vera stutt og hnitmiðuð. Helstu ókostir felast í því að hin raunverulega áhætta sé ekki mæld ásamt ónákvæmni í svörun unglinganna. Með þetta í huga er mælitækið Rapid Assessment for Adolescent Preventive Services (RAAPS) talið vænlegast til notkunar hér á landi.
Með notkun slíkra mælitækja er til mikils að vinna. Unglingunum er leiðbeint í betri farveg með markvissari meðferð og/eða eftirfylgni og samfélagið getur sparað verulega fjármuni árlega. Þörf er á því hér á landi að hjúkrunarfræðingar í skólum greini áhættuhegðun unglinga og vinni markvisst forvarnarstarf með þeim sem eru í meiri áhættu.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
BS verkefni í Hjúkrun. SBG.pdf | 252.06 kB | Opinn | Heildartexti | Skoða/Opna |