is Íslenska en English

Lokaverkefni (Bakkalár)

Háskóli Íslands > Félagsvísindasvið > B.A./B.Ed./B.S. verkefni - Félagsvísindasvið >

Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/7874

Titill: 
  • Takmarkanir á samningsfrelsi við gerð vátryggingarsamninga. Þróun réttarreglna um upplýsingaskyldu vátryggðs og takmarkanir vegna heilsufars vátryggðs í persónutryggingum
Námsstig: 
  • Bakkalár
Útdráttur: 
  • Meginreglan um samningsfrelsið er ein af grundvallarreglum samningaréttar. Löggjöf og réttarframkvæmd í ríkjum menningarþjóða hefur á öllum tímum tekið afstöðu til frjálsræðis manna til stofnunar og efnis löggerninga. Það hefur jafnan verið viðurkennt að menn hafi allvíðtæka heimild til þess að ganga til samninga, svo framarlega sem tilteknar aðstæður eða takmarkanir í settum lögum séu ekki fyrir hendi. Meginreglan um samningsfrelsið hefur skipað sér sess sem ein af meginstoðum samningaréttarins, þó svo að hún sæti ýmsum heiðarlegum undantekningum. Í reglunni felst að mönnum er almennt heimilt að velja sér gagnaðila við samningsgerð, að þeir ráði sjálfir efni samnings og að frelsi sé til staðar til þess að ákvarða hvort samningur skuli gerður eða látið skuli hjá líða að gera samning eða annan löggerning. Meginreglan um samningsfrelsið er hvergi lögfest berum orðum í norrænum rétti en ljóst er að hún er löngu orðin viðurkennd og rótgróin og sést það vel í almennri löggjöf og réttarframkvæmd Norðurlandaþjóðanna.
    Við gerð vátryggingarsamninga gilda ákvæði laga nr. 30/2004 um vátryggingarsamninga, hér eftir skammstöfuð VSL. Í því tilviki hefur löggjafinn tekið ákvörðun um að takmarka frelsi samningsaðila til samningsgerðar með löggjöf. Um er að ræða undantekningu frá meginreglunni um samningsfrelsið sem verður að rökstyðja með fullnægjandi rökum. Það eru aðallega sjónarmið um neytendavernd sem hafa ráðið ákvörðun löggjafans um að takmarka frelsi til samningsgerðar á þessu tiltekna sviði. Með setningu VSL var ætlunin að tryggja lágmarksrétt vátryggingartaka og/eða hins vátryggða sem ekki má víkja frá í samningsskilmálum. Sá sem óskar þess að vátryggja hagsmuni sína hjá vátryggingarfélagi er yfirleitt í lakari stöðu en félagið, sem semur jafnan samningsskilmála einhliða og þess heldur hefur löggjafinn talið nauðsynlegt að vernda hagsmuni hins vátryggða með því að setja samningsfrelsinu skorður í lögum.
    Efni þessarar ritgerðar er að gera grein fyrir þeirri þróun sem hefur átt sér stað á réttarreglum um upplýsingaskyldu vátryggðs og vátryggingartaka og heimild félagsins til þess að takmarka ábyrgð sína vegna heilsufars vátryggðs við gerð vátryggingarsamninga. Í þessu samhengi verður litið til dómaframkvæmdar og skoðað að hvaða marki dómar sem gengu í tíð eldri laga hafi fordæmisgildi gagnvart hinum nýju VSL. Í upphafi er nauðsynlegt að gera grein fyrir vátryggingarsamningum almennt og er um það fjallað í kafla 2. Í kafla 3 er gerð grein fyrir aðdraganda að setningu og uppbyggingu VSL. Í kafla 4 verður fjallað ítarlega um þróun réttarreglna um upplýsingaskyldu og ábyrgðartakmarkanir vegna heilsufars vátryggðs í líf- og sjúkdómatryggingum ásamt því sem litið verður til dómaframkvæmdar. Í kafla 5 verða niðurstöður ritgerðarinnar teknar saman.

Samþykkt: 
  • 13.4.2011
URI: 
  • http://hdl.handle.net/1946/7874


Skrár
Skráarnafn Stærð AðgangurLýsingSkráartegund 
BA-ritgerd-final.pdf290.4 kBOpinnMeginmálPDFSkoða/Opna
forsida.pdf193.24 kBOpinnForsíðaPDFSkoða/Opna