Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: https://hdl.handle.net/1946/10214
Eftir hrun Íslensku bankanna haustið 2008 urðu kaflaskil í efnahagsumhverfi Íslenskrar þjóðar. Hrunið hafði gríðarleg áhrif á alla þjóðina og heimili landsins og verður fjallað í þessari ritgerð um þau úrræði vegna skuldavanda Íslenskra heimila sem fjármálastofnanir og ríkisvald buðu.
Fjallað er um helstu ástæður og aðdraganda hruns bankanna, endurfjármögnun þeirra og skuldastöðu heimila. Fjölmörg úrræði hafa komið til handa heimilum síðustu tæplega þrjú ár og er þeim öllum lýst og metið hver ávinningur hefur verið fyrir skuldsett heimili. Markmið rannsóknarinnar er að meta og greina hvort bankar buðu heimilum úrræði vegna þrýstings almennings og pólitískrar íhlutunar eða hvort rekstrarleg afkoma þeirra hafi knúið þá til að koma til móts við skuldsettustu heimilin. Við vinnslu þessarar ritgerðar er stuðst við útgefnar skýrslur starfshópa á vegum Seðlabanka Íslands. Einnig skipaði Félags- og tryggingamálaráðherra vinnuhóp í febrúar 2009 sem kallast Velferðarvaktin sem hefur gefið út skýrslur og greiningar á úrræðum vegna skuldavanda heimila. Þá hafa mörg hagsmunasamtök látið sig málefni heimilanna varða og sett fram kröfur og er þessum samtökum og helstu kröfum lýst.
Helstu niðurstöður eru að fjármálastofnanir hafa vissulega boðið skuldsettum heimilum úrræði en ekki meira en nauðsynlegt var til að tryggja sem mestar endurgreiðslur eigna sinna.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
BS_Kolbrún Jónsdóttir.pdf | 3,18 MB | Opinn | Heildartexti | Skoða/Opna |