Verkafólk í fataiðnaði í Asíu. Aðstæður og utanaðkomandi afskipti

Abstract

Eins og heimurinn er í dag er erfitt að greina á milli þess hnattræna og þess staðbundna. Línan þar á milli er þunn, samfélög breytast og stuðla að hnattvæðingu en á sama tíma er hnattvæðingin þess valdandi að samfélög breytast. Í vestrænum löndum þar sem velmegun ríkir má kaupa ódýr föt sem hafa verið búin til í fátæku löndum Asíu. Asía sér um nánast alla framleiðslu og útflutning á fatnaði í heiminum. Ástæða þess er að fataframleiðsla þar er mun ódýrari en í öðrum heimsálfum. Verkafólk í fataiðnaði í Asíu sér um að sauma og gera fullunnar vörur. Þessi vinna er erfið og krefst oft langra vinnudaga. Ungar og ókvæntar konur þykja ákjósanlegar í starfið og eru meirihluti verkafólks. Ungu konurnar fara til vinnu í verksmiðjum sem eru í eigu alþjóðlegra fyrirtækja. Fyrir vinnu sína fá þær léleg laun auk þess sem vinnan getur reynt verulega bæði á líkamlega og andlega heilsu þeirra. Vinnuveitendurnir fara ekki eftir neinum vinnuviðmiðum til að gæta velferðar þeirra. Baráttuhreyfingar og frjáls félagssamtök vinna að því að aðstoða verkafólk fataframleiðslunnar í að taka þátt í eigin baráttu um betri vinnuaðstæður. Sumir, líkt og ýmsir hagfræðingar, telja þó að ekki sé þörf á slíkum utanaðkomandi afskiptum. Þeir sjá verksmiðjustörfin sem atvinnutækifæri fyrir fátæka íbúa Asíu og hvetja til þess að þeim sé fjölgað