Aðlögun að nýju lífi eftir mænuskaða, með áherslu á heildarsýn

Abstract

Í þessari fræðiritgerð er fjallað um endurhæfingu fólks sem hlotið hefur mænuskaða og hún sérstaklega skoðuð með áherslu á heildarsýnina. Leitast er við að svara tveim rannsóknarspurningum, annars vegar hvernig og hvaða sálfélagslegu þjónustu fær fólk með mænuskaða í endurhæfingu á Grensásdeild og hins vegar hvernig bæta megi sálfélagslega aðlögun fólks með mænuskaða að nýju lífi? Rannsóknir hafa sýnt að aðlögun fólks með mænuskaða er misgóð. Meiri hætta er að fólk með mænuskaða upplifi þunglyndi, misnoti áfengi og lyf, beiti sig sjálfsvanrækslu og fremji sjálfsvíg heldur en almennt getur talist. Skilnaðartíðni meðal þeirra er einnig hærri en almennt er. Til að bæta aðlögun einstaklinga með mænuskaða er horft til skjólstæðings- og sálfélagslegrar nálgunar í endurhæfingu þeirra með áherslu á eftirfylgd. Einnig kom fram mikilvægi þess að fjölskyldan taki virkan þátt í endurhæfingunni og að horft sé heildrænt á fjölskylduna en ekki eingöngu þann slasaða. Aðkoma félagsráðgjafans í endurhæfingarferlinu er skoðuð ásamt nýju flokkunarkerfi sem þeir eru að nýta sér í endurhæfingu fyrir fólk með mænuskaða til að reyna veita skilvirkari og betri þjónustu. Endurhæfing á Grensásdeild styðst ekki við ICF-flokkunarkerfið í endurhæfingu en það kerfi leitast við að horfa heildrænna á einstaklinginn heldur en hefur verið gert í endurhæfingu á Íslandi.