Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: https://hdl.handle.net/1946/11919
Það er algengt að fólk upplifi áfallatengd streitueinkenni í kjölfar krabbameinsgreiningar og áfallatend streitueinkenni geta jafnframt aukið líkur á þunglyndi og kvíða. En margir upplifa einnig jákvæðar breytingar í kjölfar áfalls (e. post-traumatic growth-PTG), líkt og nánari tengsl við fjölskyldu og vini og að sjá ný tækifæri í framtíðinni. Þessi rannsókn kannaði hvort áfallatengd streitueinkenni hefðu minni áhrif á þunglyndi og kvíða hjá þeim einstaklingum sem upplifðu meiri jákvæðar breytingar í kjölfar krabbameinsgreiningar. Þátttakendur voru 60 karlmenn sem höfðu nýlega greinst með blöðruhálskirtilskrabbamein. Flestir þátttakendur svöruðu grunnlínu spurningalista innan við tveimur mánuðum eftir að hafa hlotið greiningu, sem mældi áfallatengd streitueinkenni, þunglyndi og kvíða. Þá svöruðu þátttakendur eftirfylgni spurningalista þremur mánuðum síðar sem mældi þunglyndi, kvíða og jákvæðar breytingar í kjölfar áfalls. Niðurstöður marghliða aðfallsgreiningar (þar sem stjórnað var fyrir kvíða og þunglyndi á grunnlínu) leiddu í ljós að samvirkni á milli áfallatengdra streitueinkenni og jákvæðra breytinga spáðu marktækt fyrir um þunglyndi og kvíða (p < 0,05). Þeim mun meiri jákvæðar breytingar sem þátttakendur upplifðu, þeim mun minni áhrif höfðu áfallatend streitueinkenni á þunglyndi og kvíða. Niðurstöður rannsóknarinnar eru mikilvæg viðbót við fyrri rannsóknir á jákvæðum breytingum í kjölfar áfalls, sérstaklega þar sem litið er á jákvæðar breytingar sem verndandi þátt (e. stress buffer). Niðurstöðurnar benda einnig til þess að íhlutun sem felur í sér að finna jákvæðar afleiðingar áfalla (e. post-traumatic growth) geti verið gagnleg fyrir karlmenn sem greinst hafa með blöðruhálskirtilskrabbamein.
Cancer diagnosis can be a major life stressor causing negative outcomes, such as post-traumatic stress disorder (PTSD), which can increase the probability of developing depression and anxiety. However, cancer diagnosis can also lead to positive outcomes, such as post-traumatic growth (PTG), which has been defined as „positive psychological change experienced as a result of the struggle with highly challenging life circumstances“. The aim of the present study was to examine if post-traumatic growth would act as a buffer and moderate the negative impact of post-traumatic stress on depression and anxiety among prostate cancer patients. Around the time of their cancer diagnosis 61 men completed a baseline questionnaire assessing depression, anxiety and post-traumatic stress symptoms. Three months later they completed a follow-up questionnaire assessing depression, anxiety and post-traumatic growth. Results of a multiple linear regression (when controlling for anxiety and depression at baseline) revealed that there was a significant interaction between post-traumatic stress and post-traumatic growth when predicting both anxiety and depression (p < 0,05), the higher the level of post-traumatic growth the lower the effect of post-traumatic stress on depression and anxiety. These findings extend the growing body of knowledge on post-traumatic growth, especially on its stress-buffering role and suggest that prostate cancer patients might benefit from interventions aimed at increasing post-traumatic growth.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
Lokaverkefni.Unnur Vala.pdf | 2.02 MB | Opinn | Heildartexti | Skoða/Opna |