Úlfstennur í íslenskum hrossum

Abstract

Markmið rannsóknarinnar var að kanna tíðni úlfstanna meðal íslenskra hrossa og um leið að kanna hversu líklegt sé að hross felli úlfstennur sjálf með aldrinum. Skoðuð voru 105 hrosssem stödd voru á Hólum. Hrossunum var skipt í tvo aldurshópa til að sjá hversu líklegt væri að úlfstennurnar væru felldar.Stærð, gerð og staðsetning úlfstanna var einnig skráð ásamt því að knapar hrossa voru spurðir hvernig hrossin hegðuðu sér í beisli.Tíðni úlfstanna mældist 36,2% meðal hrossanna í úrtakinu en út frá því er hægt að álykta að tíðni úlfstanna meðal íslenska hrossastofnsins liggi á bilinu 27%-45%.Tíðni úlfstanna var marktækt hærri meðal hryssna en hesta og einnig var tíðnin marktækt hærri meðal yngri aldurshópsins en þess eldri. Algengara er að yngri hross hafi úlfstennurbáðum megin í efri kjálka en flest eldri hrossanna hafa einungis úlfstönn í annarri hlið efri kjálkans. Út frá þessu er ályktað að hross felli úlfstennurnar með aldrinum.Misjafnt er hvernig vandamál í beisli eru skilgreind meðal knapa en í þessari rannsókn komu fram vísbendingar þess að vandamál væru nokkru algengari í hrossum með úlfstennur en hrossum án úlfstanna.