Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: https://hdl.handle.net/1946/14117
Viðfangsefni þessarar ritgerðar er tilskipun Evrópuþingsins og ráðsins nr. 2004/39/EB um markaði fyrir fjármálagerninga, eða svokölluð MiFID-tilskipun, sem kom í stað tilskipunar nr.
93/22/EBE (ISD-tilskipunin). Allra helst er gert grein fyrir hvað felst í markmiðum hennar um að auka vernd fjárfesta. Sérstök aðgerðaráætlun Evrópusambandsins á sviði fjármálamarkaða
var sett af stað árið 2000. Var með henni skipuð nefnd sem lagði til svokallað Lamfalussy ferli, sem er þrepa skipt ferli sem miðar að því að samræma tilskipanir og reglugerðir
Evrópusambandsins í löggjafir aðildarríkjanna. Er MiFID-tilskipunin útkoma þessarar aðgerðaráætlunar Evrópusambandsins.
Vegna mikillar fjölgunar fjárfesta á fjármálamörkuðum og það að þeim stóð til boða stöðugt flóknari og víðtækari þjónusta og gerningar, var talið nauðsynlegt að kveða á um samræmingu
sem veitti fjárfestum víðtæka vernd. Þær greinar sem kveða á um fjárfesta vernd, og eru til umfjöllunar í þessari ritgerð, eru varnir gegn hagsmunaárekstrum, upplýsingagjöf gagnvart
viðskiptavinum, flokkun viðskiptavina, mat á hæfi viðskiptavinar og reglan um bestu framkvæmd sem er talin helsti hornsteinn tilskipunarinnar. Skoðað er hvernig reglurnar hafa
verið í dómaframkvæmd, þ.á.m. í úrskurðum Úrskurðarnefndar um viðskipti við fjármálafyrirtæki og niðurstöðu Hæstaréttar í dómi 263/2012.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
BS_ritgerð_Sveinbjörn_lokaskil-á-skrifstofu.pdf | 387,95 kB | Opinn | Heildartexti | Skoða/Opna |